Yok oluşum

 Artık zamanı. Sonbahar geldi. Her yere düşen sonbahar yaprağı bana seni hatırlatıyor.

Uzun zaman oldu. Senden öteye bir sen, beni geçemedi. Bendeki sen, yerini hiçbir şeyle dolduramadı. Bir sene ne çabuk geçti hayatımdan, benden ne çok şey alıp götürdü. Sadece izlemekle yetindi kalemim. Gittin gideli mürekkebini de doldurmadım. Hüzünleniyor, her defasında ağlamaklı oluyorum. Derdime hiçbir şey çare olmuyor. Hiçbir merhem yaramı iyileştirmiyor. Senin arkandan bakan gözlerim artık çok yoruldu. Her tarafı karanlık görür oldum. Hastaneye gittim. Doktor Muhsin Bey görmez olduğumu söyledi. Kulaklarım da iyice ağırlaşmıştı. Ne dediyse sözlerini duyamadım. Sağ olsun eski hayat arkadaşım beni çanta gibi yanında taşıyordu. Öyle hissediyordum. Onun elleri bana derman, onun elleri bana yaşama sevinci veren tek şey oldu.

Artık kaybedeceğim şeyler onun varoluşundan öte. Belki de yok oluşum.