Yokluğuna dayanamadım Satı!

-Senle 60 yıl aynı yastığa baş koymak, göz açıp kapamak kadar kısa ve doyumsuzdu da Satı, sensiz 53 gün bana zül geldi.

Ama üzülmüyorum, senle aramıza 53 günden fazlası girmedi, yıllar girse ben n'apardım?
Evlatlarımızın yetim ve öksüz kalmaları arasında geçen süre 53 gündü, üzüldüler ama, varsın üzülsünler, koca koca adam oldular;

Mevla küçük çocukları anasız babasız bırakmasın!-

Dedem, yani annemin babası hayat denilen can kuşunu kafesinden kaçırdı.
53 gün önce anneannem ölmüştü, şimdi de eşi olan dedem gitti/
sessizce/
ardına bakmadan/
Satısı'na kavuşmak için koşarak...

Dedemin ismi Nuh'tu
Üç yıl öncesine kadar, dinç bir insandı.
Üç yıl evvel geçirdiği şeker koması sonucu eski dinçliğini kaybetmiş, durağanlaşmıştı; dinginleşmiş, halsizleşmişti;
ama aslada vahim bir hal almamıştı;
etliye sütlüye pek karışmaz,
bol bol mani söyler,
hayattan keyif alarak yaşar,
rengarenk bakardı
gözleriyle...

Bir hafta önce annem hafif bir rahatsızlık geçirmiş,
dedem geçmiş olsun ziyaretine gelmişti,
bir gün sonra da, beyin kanaması geçirip, hastaneye kaldırılmıştı.
5 gün yoğun bakımda yatmıştı; bugün ölüm haberi geldi.

Dedem bir hafta evvel bize geldiğinde, duvardaki tabloya uzun uzun bakıp sormuştu:
'bu nerenin minaresi' diye, 'dede o minare değil, deniz feneri' demiş, deniz fenerini anlatmıştım.
Gideceklerine yakın, annemin rahatsız olduğu aklıma gelmemiş, 'dede burada kalalım, sucuk yeriz' demiştim. (Dedem sucuğu çok severdi.)
'Annen iyileşsin, gelirim oğlum' demişti, anneme sevgisini ileterek...

Dedem, keşfedilmemiş bir şairdi;
kendini yetiştirmiş ve gerekli eğitimi almış olsaydı,
edebiyatımız bir değer daha kazanacaktı belki, kim bilir...

Dedem aşk dolu bir insandı;
Satı'sıyla 53 günden fazla ayrı kalmadı;
aşk dolu olduğu belli oluyor, değil mi?
Belki onu şair yapan Satı'sıydı.
Şairin ilham vericisi giderse, şair de fazla yaşamaz zaten,
öyle de oldu.

Beni severdi.
Son zamanlarda unutkanlığı fazlalaşmış,
ama torunları arasında bir beni unutmamıştı.
En küçük erkek torunuydum.
Çenemde ki ve dudağımın altındaki sakallarımı çok sever,
'Çift sakallım' derdi bana..
Anneannem öldüğünde diğer torunlarda gelince dedeme sormuşlar,
'Tanıdın mı torunlarını, bu Mustafa?' diye,
'Bu Mustafa değil, onun çenesinde sakal var.' demiş. (Dayımın oğlunun adı Mustafa.)

Geçen hafta bize geldiğin de, kapıdan beni görünce,
'Aferin sana sakal/ çok kız öptürdün bana' demişti.

Rahmet olsun.
Dedem, anılarınla bizimlesin.

-Mustafa Yıldırım - 17.06.2013