Yokluğunun Ardından

Düş ayrımında kınsız kılıçlar

Sahipsiz yüzler kadar yad

Elsiz savrulurken boşluğa,

An, çıplaklığın rahme atılan

Okyanus incisidir şimdi.

Değilmi ki gideceğimiz yer;

Bir istiridyenin kapı ardı,

Her farklılığın ardından

Gazap nehri ateşiyle

Yanar iç mahkemenin duvarları.

Her yanışın alevinde canlanıp

Gönül gözü bakışları hatırlatan

Değerlerimiz değil midir?

Bizi insan kılan...

Gören göze ibret vardır her şeyde

Aşık Veysel

http://www.youtube.com/watch?v=dDWLuLOjKJ0&feature=PlayList&p=AAB916268BA46D44&index=27