Yokluk günlerinde izmarit toplardık; sigarayı yasaklayanlar izmaritleri de toplamışlar

Sigara yasağına itirazımız; yasak değil de teşvik etme şeklinde olsaydı, kendimizi yaramazlık yaptığı için kulağı çekilen çocuk gibi hissetmezdik!

Ben yasakla bir şeyi bırakmam; kimse bana yasakla bir şeyi bıraktıramaz, ben kendim bırakırsam bırakırım ki öyle oldu zaten.

Sigarayı yasaklayanlar sigaralı anılarımızı da sildiler; dumanı tüten nostalji yapamıyoruz. Ben örneğin bundan çok rahatsızım; bu insanlar yıllarca bu hayatları yaşadılar, sigara paketini çöpe attınız anladık da anıları niye çöpe attınız!

Ayıp bir şeymiş gibi muhabbetini bile yapamıyoruz, hadi gidin ya!

Ne günlerimiz geçti o duman altında; ne dostluklar kurduk, ne aşklar yaşadık, ne acılar…

Unut diyor hepsini, unut; başlarım yasağınıza! Sigarayı bırak derken onunla yaşadığımız hayatı da bırak diyorlar… Hayır, anılarda bir yerde duracak, nasılsa o haliyle bana zararı olmaz.

Prekazi’nin 100 metreden Monako’ya attığı golün dakikasında çektiğim son fırtı nasıl unuturum? Zorlamayın beni, yeniden başlarım sonra!

Sağlık tamam da biraz da yaşamak lazım insana ve sigaralı mazimiz anlam katıyor anılara. Yolda yürürken yerde sigara izmariti gözlüyorum, yerde sigara izmariti yok; sigarayı yasaklayanlar izmaritleri de toplamışlar!