Yokluktan

Dünyaya geldiğim anda gördüğüm reva yokluktandı,

Yaşarken de yokluktan çektim hep

Yokluk boynumu büktü, yokluk canımı yaktı

Yokluk cebimi delik, üstümü çulsuz bıraktı

Tatil yapamadım okul zamanı, yokluktan

Çikolatalar, çerezler, fındıklar fıstıklar yiyemedim, yokluktan

Ayağımdaki ayakkabı ikinci eldi

İki önlüğüm olmadığı için tatil günleri yıkanırdı, yokluktan

Yaya gidip, gelirdim okula, şehrin bir ucundan öteki ucuna

Yarım gün çalışır, öteki yarısında zar zor yetişirdim derse, yokluktan

Yokluktan anam ağlardı

Babamda zaten bir şey yoktu para mal mülk niyetine

İnsanlığımızı koruduk, dürüst olduk

Hak hukuk çiğnemedik, gasp etseler de emeğimizi

Biz acıdık, hayat acımadı bize, yokluktan

Dost, arkadaş, akran, akraba görünmez zaten zor günde

Allahın adaletine sığındık, o görür mutlaka eğriyi doğruyu

Ra’ya havale ettik, çünkü kul adaleti yaktı içimizi, yokluktan

Böyle gelmiş böyle gidiyor

Kötüye kötü diyemiyoruz yokluktan

İsyan etsem boşuna, dünyada hep kötüler galip, bilirim

Malda, mülkte gözüm yok

İnsan olarak ölmek tek gayem ama,

Böyle giderse, korkarım mezar taşım bile olmayacak yokluktan..

9 Ocak Cuma 2008-İstanbul