Yoksa Sen?

Doğarken ay, yollar açmış sanki,

Her bir teli,

Işığıyla yıkanıp parlayan

Saçlarından aşağı,

Dudaklarındaki

O yakıcı tebessümü yalayarak

Dimdik bağrına da ulaşan,

Ki açtığın o derin sevgi yolunun emsali.

Azıcık öne taşırdığın,

Uçsuz bucaksız bir düzlükten

Sanki bir gelincik tarlasıyla ayrılan,

O 'yarimdir' dedikleri 'bağrına'.

Yanlarda,

İki ince ve uzun biblo sanki

Japone altı kolların.

Ki verdikçe zenginleştiğin,

O incelikli özverinin timsali.

Eller masa üstünde, şirin ve terbiyeli

önünde,

O zarafete aykırı,

Örtüsüz bir masa

Ki o  inatci ve doygun sadeliğine nişane.

Ve o güzelliğe inat, sade yalnızlığınla

Masadaki mum tamam da, ya o iki bardak

Hani nerde üstünde zarif bir sevgi sözü,

Hatta yaldızla çizili, kalp içinde bir başka kalp?

Her şey zarafetin kurallarına uygun,

Çekiciliğin de.âIâ,

Ama kutlaman pek öyle değil,

Yoksa, sen tek başına

O moda şa'şa'lara, debdebelere inat

Doğum günü mü kutluyorsun?

Ay, gün doğumunu

Hareli buğusuyla selamlarken

Hayat bu, acılar, sevinçler,tesadüfler falan derken

Benden bir dilek yine, erken erken,

Huzurlu; sağlıklı ve (U)mutlu nice yıllar sana...

İ. Ersin Kabaoğlu,

4 Temmuz 2013, Ankara,