Yoksulluğun bayramı zaman

Akıp gitti günler...Halka, halka boynuma dolandı zaman

Halkalar çoğaldı, ben eksildim, ben yoruldum

Hayatın fukarası oldum 21.yüzyılda

Akreple yelkovan arasında döndüm, durdum!..

Bayram geldi dediler, erkenden kalktım

Gün uzun, hayat uzun olsun  ve ilk öpen ben olayım 

Annemin, babamın elini, dedim uzandım ellerine, elleri yoktu annemin

Uzandım ellerine, elleri yoktu babamın

Hem öksüz, hem yetimin bayramı  olur mu, dedim

Susturdum sevincimi, gülmeyi yasakladım dudağıma

Ağlayan iki gözü, kederli  bir yüzü,  tanıştırdım bayramla

Annesiz, babasız  bir bayram, benim neyime, dedim

Ve kapattım kapıyı bayramın yüzüne!..

Zaten tadı da yoktu  bu yıl, şekerin , şerbetin

Öyle baklavalar, börekler de yapılmadı evlerde

Açlıkla, yoksullukla savaşıyor insanlar

Kalmadı kimsede huzur, başka bir bayrama ertelendi sevinçler

Harçlık veremedi  torunlarına dedeler, çocuklarına babalar

Yalandı sanki bu bayram , şeker de toplayamadı çocuklar...

Bu yüzden keyfi kaçtı, sessizce, sırtını dönüp gitti bayram

Giderken de en üzgün, en utangaç halini giyinmişti

Bu yokluk, bu yoksulluk başını önüne düşürmüştü bayramın

Şeker Bayramı değil, yoksulluğun bayramı olmuştu zaman

Ve ben gecenin ayazında  çok üşümüştüm annemsiz-babamsız

Ve baharda, hiç bu kadar soğuk olmamıştı bayramlar!..

Rukiye Çelik

2 Mayıs 2022