Yoksulluk

Benim bir karış toprağım yokken

Dağları taşları satın alanlar...

Vekilimi tanımazken

Dünyaları tanıyanlar...

Konusacakken sözcüklerime kilt vurup

Televizyonlarda nutuk atanlar...

Beni bir göz odaya hapsedip

Kuş tüyü yataklarda yatanlar...

Şehrin dikenlerini bize bırakıp

Şehir dışında güller açanlar...

Yoksulluk gırtlağımıza saplandığında

çoktan yola çıkmış olacağız...

O zaman da ellerinizde milyarlık şaraplarınızla bizleri karşılamanızı bekliyor olacağız!

gerekirse öleceğiz...