Yoktum

Sen yoktun, mutluydum.

Güneş sımsıcaktı; sevecen, muhlis…

Sabahları çiçekler en güzel kokularını, denize vermiş.

Yağmur değmezdi gözlerime.

Ilık bir meltem eserdi, düşüncelerimde.

Dudağımın kıvrımda mavi bir şarkı ile dolaşırdım ben.

Güzeldi hayat, sen yoktun…

Bir gün şimşek çaktı, gök

gürledi.

Üzdü beni sonbahar…

Tüm yapraklarını yüzüme savurdu ,

Sarı, siyah, turuncu…

Yağmur mu getirdi seni?

Senin deniz gözlerini.

Gece kesti gökyüzü, buz gibi…

Zift karası bir yorgan gibi örttü bedenimi

Bir çığlıktı , ağaçların türküsü…

Solgun ve bitkindi gökyüzü

Sen vardın.

Ama, “ben” yoktum…