Yol arkadaşı mı?

Tutunmayan olmayı seçtiğimiz günden itibaren, tutunmak isteyenlerden de kaçar olduk. Yol arkadaşımsın. Aynı yolda iki yabancı gibi ilerliyoruz ama birbirimizin içinde yerleşik düzende yaşıyoruz. Dünyanın çelişkileri bitmez. Bitmiyor. Bitmiyorsun. Her yeni çıkan kökünü kesmek istediğimde kendi canımı yakıyorum. Ayağımı sıkan ama çıkartamadığım bir ayakkabının eziyeti gibi oldu hayat. Başka bir seçeneğim de yok. İnsan kendinden vazgeçer, yolun ortasında bedenini, ruhunu çıkartıp, ben bununla devam etmeyeceğim diyebilir mi? Demeli. Diyemem. Senden vazgeçmek tercih bile olamadı benim için.
 

Birbirimize bakarken savrulmaya devam ediyoruz . Ne birbirimize tutunup koruyabiliriz bizi, ne de farklı yönlere gitme isteğimiz var. Nereye çıkar bu yol kim bilir?

Yalnız kanadım, yalnız ölüp, yalnız dirildim, üzerimdeki kiri pası, tozu yalnız silkeledim. Yalnız geldim, yalnız yürüdüm tıpkı senin gibi. Kimsenin bana eşlik etmesini ve eşlik etmeyi istemediğim bir yoldayım. Bu yüzden bir sürüye mensup değilim. kimsenin çekiştirdiği yöne doğru uçamam ben. Hiç bir varlığı beden olarak görmem ben. Ruhuna konuşur, ruhunu dinlerim. Etrafta rengarenk çiçekler, yeşillikler, deniz mavisi ve martılar. Toprak mis. Ayaklarımı bir nehrin kıyısındaki iskeleden, suyun serininde hayata karşı sallıyorum . Ferahlamak olmasa da, oyalıyor bazen avuntular.

Teselli ikramiyesini kabullenmiş olduğum hayatın içinde piyango beklemeyeli çok oldu. Şansım hala var mı, yaşar mı, gelir mi umurumda bile değil. Bir kere sen yoksun. Ne yapacağım şansı mansı? Susamak, acıkmak, uyumak fillerinin dışında amaçsızca beden yaşatmak benimkisi. Haddimden fazla kana kana içmişim seni, midem bulanıyor. Her limitsizliğin sonu olması gerektiği gibi noktalanamıyor işte. Limitlerimin tükendiği yerdeyim. Sen öylece yerli yerinde yaşa dur. Sana git diyen yok.

Mutlaka bir gün benim gibi bilinen yoldan çıkan, sürüye sırtını dönen, kendi yönüne uçan bir martı ile kanatlarımız kesişecek sonsuzlukta. Herkesin giyinik olduğu yerde çıplak gezecek kadar farklılık olmasa da, herkesin çıplak olduğu yerde, daha da çıplak ve yalın olduğum gerçeği ile fark yaratıyorum. İster bakıp anlamaya çalışırlar, ister utanır kaçışırlar. Bu onların tercihi. Benden bir tane daha değil beni ben yapacak olanın tamamlayıcısıyım.

Cana yakın, canı saran, can olan aşk, gel de tam olalım…