Yol ve ben

16.10.2012  04:50 h

Yaşasın. Ben de varım. Hayattayım. Görüyor güzelliği gözlerim, duyuyor sesleri yüreğim. Şarkılara eşlik ediyor dillerim. Rüzgara durmuş yüzüm, hissediyor okşayışını.  Sevinç kaplıyor tüm bedenimi .  İliklerime kadar hissediyorum. Evet ta kendisi. Bu o . YAŞAM. Ürperiyorum…  Özgürleşen ruhumun  bulutlarla dansı gibi .

Mezuniyetin olmadığı bir okuldur yaşam.  Hiç bitmeyen dersler, bitmeyen öğrenme arzusu..  Bildiğim tek şey,  bir yolculuk olduğu. Gerçekle rüya, varlıkla hiçlik arası. Bazan biri, bazan hepsi…

Yolda bize eşlik eden tek  azık  SEVGİ. O’nun varlığıdır kişiyi büyüten. Yorulduğumuzda mükafatı getiren.  O sevgi ki  yaradanın şefkatine mazhar kılan.

Ne mutlu, bu mükafata nail olana.

Ne mutlu sabrı bilene.

Ne mutlu dağılmadan, dağıtmadan, YOL’dan çıkmadan yürüyebilene…

Hamd ederim, ben ve canlarımı koruyup kollayan yüce rabbime.  Hamd  ile  sena olsun O’nun  Melek  ve Peygamberlerine… 

Güzel ruhlu tüm İnsanların  ve tüm Yolcuların  ışık yoldaşı olsun. Ey İnsanlık yürekleriniz SEVGİ ve AŞK ile dolsun…