Yol ver!

Sabrın sınırına dayanmış taşın 

Sıkılmasın canın son demde 

Gerek bir taş dikmeye kıblede başın 

Göklerde yer bulmuş ki haykırışın 

Taşı sökmek için yerinden boşaltır yaşın 

Yağarken kah hiddetli kah durgun 

Tazeleyip katmak için cana can 

Faniyi kurtarmak için kim bilsin bu figan 

Yardıma yetişen Hızır belki deme ben kimim ki 

Sabrın nihayete erdiği 

Canın teni terke hazır durduğu 

Anın tanıklığında 

Direnmek gücünü nakşeyleyip 

Yaşamın tüm hücrelerine 

Sana da göstermek ister gibi 

Hükmün kimden geldiğini 

Taşarken yol bulup dağlardan 

Sabrın kalelerini düşürüp 

Yerle yeksan 

Senin taşın direnemez ki ah insan 

Sabır dediğin kulun içinden çıkamadığı 

Katıp önüne seni de götürsün bırak 

Gitmeye korktuğun denizlere 

Hayalini kurduğun özgürlüklere 

Gökten bir nimet olup boşalırken 

Ayaklarının altında toprak güçsüz 

Sende kök vermemiştin zaten 

Sevmediğinden mi bilemem 

Küçük akıntıların ince yollarından 

Hayata açılacak yeni kavuşumlara  

Yol ver hayatına… 

Sağlıkla ve mutlu kalın.