Yolculuk

Gölgeler geldi peşimden adım adım

Umursamadım, korkmadan yol aldım

Işığı görmüyordum ama biliyordum

Karanlığın içinde var oluyordum

Varlığın karşısında yok oluyor,

Sevgiliyle bir oluyordum.

Bir olduğumda herşey oluyor,

Herşeyi biliyordum.

Bazen de hiç oluyor,

İçimde cehennem buluyordum.

Sonra kendimi yakıyor,

Küllerimden doğuyordum.

İmkansızı aşan ben yine seni buluyordum.

Sonra tekrar kaybedip acıyı içiyordum.

Böyle acı çekerek kendimi aşıyordum.

Yaşayarak öğrenip boyut kazanıyordum.

Sonra gelen hislerle yeniden aşk saçıyor,

Başka bir evrene yolculuk yapıyordum.

Bir yolcuydum, içimde gezinip duruyordum.

Her gün yeni bir köşeye yelken açıyordum.

Upuzun bir yoldu varılan bir yer yoktu.

Asıl soru bütün bunlar neden oluyordu?