Yolcuya oyuncak bebek...

Unutulan hayatların, mecburi çizilmiş yollarında ilerlerken ömürler; keskin virajlarda savrulan bedenler vardı...Her biri aynı yolun yolcusu yanmış yürekler, serin sulara yol almak için çıkmıştı oysa bu yola...Yeşillikler içinde, hoş bir gölgede, yanıbaşında akan suyun sesiyle yol açıp kendine; ulaşmak için sonsuz huzura...Belki bir aşkla, belki bir dostlukla...Ama ne olursa olsun yoldaşı, illaki temiz bir yürekti yanında gölge olacak ona ve illaki saf bir sevgiydi, belki bir kelebeğin bir günlük kanadında...

Ağzındaki biber acısını

Unutturmak içindi eline verilen oyuncak,

Bir anlık dikkat yöneltmesi bir masala belki de,

Gerçeğin koyu karanlığından

Bir anlık masala uyarlama...

Dalınca oyuncağa yine anlık mutluluklarda...

Gerçeklerse....

Önceden örülmüş duvarların,

Yanlış kıyılara kurulan köprülerindeydi...

Yıkılması imkansız nerdeyse...

Yalanı kendine,,

Hesabı da....

Oysa ki ne kendini kandırmayı başarabilir bu yalanla,

Ne de gerçeği

Oyuncak bebeğin anlık mutluluğunda değiştirebilir!

Gözleri yeşile dalar, yeşil olurken masallarında

Gözleri denize dalar, maviye çalar da

Gözleri dağlara uzanır da en sonunda

Her yeri bir kara bulut kaplar....

Hüznün bulutlara karışır gider!


Blognot: Yoldaşım, Neşe'min doğum günü kutlu olsun, dizelerim O'nadır!