yollar, yıllar ve kaplumbağalar...

“Dinliyorum uzakları kalkıp derin bir uykudan”
…

Havaya ilk cemre düştü.

Siyatiği tutmuş yaşlı teyzeler gibi sızlanmaya başladı yürek.

Tadilat zaman ı ı ı ı ı ı

diye bağırıyor,

çok kolaymış gibi…

Bilmiyor ki; ancak kendine gidince onarabiliyor insan kendini….

Kaplumbağalar yola koyulmadan önce; kafalarını kabuklarından çıkarır, etraflarını bir süre süzdükten sonra, oldukça sabit bir hızla ve kendinden emin adımlarla yürürler.
Bir süre sonra da durup; ani bir hareketle kabuklarının içinde kaybolurlar...
Hareketsiz kabuktan başka ortada hiç bir iz kalmaz.

Görünüşe göre kaplumbağalar iç ve dış dünyalarını tam bir dengeye oturtmuşlar.

Ya biz?

Biz acaba kaplumbağa misali iç ve dış dünyamızı iyi dengeleyebiliyor muyuz?

Birbirini tamamlayamasa da ona yakın bir çizgiye çekebiliyor muyuz iç ve dış dünyamızı.....

Ne bileyim; kah gözlerimiz fıldır fıldır, kah kabuğumuz içinde sessiz ve düşünceli...

Yeriniz ne yurdunuz ne?
Benden böyle korkunuz ne?
Diyerek hatıralara sesleniyor bir şarkısında Selahattin Pınar….

Kendine yapılan yolculuklarda en çok da böyle içli şarkılar dinleniyor….

Daha acıtacaksın ya kendini; işte o sebepten sanırım….

Üniversitenin 3. yılındaydım, hayatın matematik olduğunu anladığım seneydi o sene...
80 yaşında bir Profesör hocamız vardı, çok zor bir Hocaydı….
Kimse sevmezdi onu.

Bir gün sınıfta ders anlatıyorken; birden dersi kesti ve bize bir HAYAT BİLGİSİ SUALİ sordu:

"Beyazıt otobüs durağında inip fakülteye gelmek için bir merdiven çıkıyorsunuz.
Yaklaşık 15-20 mt sonra tahta bir direğin üzerinde şahane bir şey var.
Hatırlayanınız var mı?

Sınıfa bomba düşmüştü sanki; ama öyle böyle bir bomba değil…

Herkes; her gün en az bir kez mutlaka geçtiği o yolu, gözünün önünde defalarca canlandırmıştı.
Ama kimse hatırlayamamıştı…

!!!

Harika bir kuş yuvası vardı orada.
Kimsenin ayrımına varamadığı, içinde kuşlarında bulunduğu, muhteşem bir kuş yuvası.

…

Kaplumbağalar yollar hakkında neden tavşanlardan daha bilgilidirler?

Bu hayat bilgisi sualini de ben sormuş olayım…

Şubat-2010-haticeatalay