Yollar uzak gidemiyorum...

Geçenlerde bir arkadaşımdan telefon geldi. Nasılsın diye sorduğunda bir hüzün hissettim sesinde. " Babamı kaybettik, Nursen'ciğim ." derken ağlıyordu bir yandan. Orada olmak istedim. Acısını paylaşmak istedim. Tüm yapabildiğim telefonda üzüntümü bildirmek oldu. Oysa orada olmak sarılmak istedim. Babası uzun zamandır onulmaz bir hastalıkla yaşama bağlanmağa çalışıyordu. Bir kere telefonla konuştuğumuzda sesi o kadar sağlıklı geliyordu ki inanamadım hasta olduğuna... Koca çınar göçtü gitti, makamı cennet olsun.

Oğlum iki yaşında idi babamı kaybettiğimizde. Kardeşim telefonda söylediğinde kuş olup uçmak istedim. Dünyanın bir ucundayız. Hemen bilet bulabilmek olanaksız. O zamanlar THY nin direk uçuşu da yoktu.. Evde yalnızdım. Eşim toplantıda idi. Onun ailesine gittim. "BABAM ÖLMÜŞ." dedim. Hiç bir tepki yok . Tüm günü ağlayarak geçirdiğimi hatırlıyorum.

Sonra başka kaybettiğimiz yakınlarımız oldu. Yine telefon...

ACILARI PAYLAŞMANIN TEK YOLU idi benim için.

Yalnızca acılar değil sevinçler de... Kardeşlerimin çocukları evlendi, nişanlandı ve biri anneanne oldu. Bir zamanlar kucağımda uyuttuğum yiğenimin dünya tatlısı yavrusunu ancak resimlerde tanıyorum. Tatil dönemlerindeki farklılık, bazan parasal sorunlar, belimizi büküyor. Uçak biletlerinin ekonomik olduğu dönemlerde burada okullarda eğitim sürüyor. Tatil dönemlerinde özellikle THY de uçak bileti neredeyse iki katını buluyoR.

Aile büyüklerimizi yitirdiğimiz için kardeşlerimden başka yakınım yok. Onların çocuklarının gelişimini, başarılarını yurda gittiğimde kısa bir süre gözleyebiliyorum ama onlar benim çocuklarımı yıllardır göremediler buraya gelen kardesim dışında hepsi resimlerden tanıyorlar.

Gurbette yaşamanın en kötü yanı bu olmalı. YİYECEK VS HEPSİ HİKAYE... yaşamak için kendinize uygun yiyeceği bulup yiyorsunuz iyi kötü bir iş bulup çalışiyorsunuz ama yakınlarınızdan uzak olmanın yerini dolduracak hiç bir şey yok. Ayrıca derdinizi anlatacağınız çat kapı girebileceğiniz bir arkadaşınız olamıyor. Çektiğiniz sıkıntıyı anlatamıyorsunuz.

Kendi seçtiğim yaşam deyip bağrıma taş bastığım günler çok. Özellikle herşeyi ince eleyip dokuduğu için sağlığımı bozacak hale geldiğim günler oluyor.

İki gün önce evlilik yıl dönümümüzdü. Yirmi bir yılı geride bıraktık iyisiyle kötüsüyle... Bu arada iyi günlerimizin çok olduğunu belirtmek isterim. Eşim "Yirmi yıldan fazla birlikteiz bundan sonra da iyi günler yaşamak üzere ..." dedi ve yıllardır ilk kez o günü hatırlayıp pasta alıp getirdi. Sağlıklı olduğum sürece buradayım. Ondan sonra da burada olacağım .

Yurdumu özlüyorum, hala sevdiklerim var orada. Sevdiklerimle acıyı sevinci yakından paylaşamamak en büyük üzüntüm..