- Kategori
- Şiir
Yolumuzdan korkuyorlar
Korkuyorlar
Hak diyerek başkaldırdık
Alımızdan korkuyorlar
Şiirden türküye duran
Dilimizden Korkuyorlar
Unudu dağlara saldık
Ölümleri taşa çaldık
Kızıl bir karanfil olduk
Dalımızdan korkuyorlar
Katlime çalarken çanlar
Madımakta yandı canlar
Allah diye kan dökenler
Salımızdan korkuyorlar
Uyanırsa halkım benim
Kim tutar seni söyle kim
Zaten yangın yerindeyim
Külümüzden korkuyorlar.
Güllerin boynunu vuran
Boyveren filizi kıran
Dört mevsim çiçeğe duran
Çalımızdan korkuyorlar..
Gezide ayağa kalktık
Ölü toprağını attık
Biz acıyı şerbet ettik
Balımızdan korkuyorlar..
Hiç sorulmaz niçin neden!
Koyun gibi halkı güden,
Sırrı hakikata giden
Yolumuzdan korkuyorlar..
Dinsin dedik artık bu kan
Vurulmasın alanda can
Barış için uzatılan
Elimizden korkuyorlar..
Vurguniyi yılma diren
Elbet açar yedi veren
İnsanlığı dostça saran
Kolumuzdan korkuyorlar…
Abdullah Oral