Yolun diğer yarısı

Babana değer acıları hakkını vererek yaşadın, şimdi... Bitti mi?
Acı orada duruyor; yiyorsun, içiyorsun, eş dostla gülüp şakalaşıyorsun, yaşamak bu be!... diyorsun, baban geliyor aklına, susuyorsun, şöyle içine dönüp bir iki yaş döküyorsun ve...

Baban yaşarkenkinden daha çok ölüyken mi sende yaşıyor, sessiz vuruculuğuyla gür. Anlaşılmıştır, bundan sonra her şeyin yarısı baban! Galata Köprüsü'nü yürüyerek geçiyorsun, yolun yarısını sen yürüyorsun senle, yolun diğer yarısını baban yürüyor senle. Ne güzel bir şehirdir bu İstanbul, diyorsun, diğer yarından baban sesleniyor, Ordu da güzeldir, atlama; gülüyorsunuz hep birlikte.
Baban okumayı severdi, seversin sen okumayı; kitabın bir sayfasını sen okuyorsun, diğer sayfasını baban sende; paylaşıyorsunuz yazarlarla yazdıklarını hayatla, ama babam...

Acı seni tanıdı, sen acıyı tanıdın, birbirinizi tanıdınız, kimse sizden dost olmanızı beklemiyor; haklısın şimdi birbirinizde daha anlayışlısınız, acı da geriye çekilmesini öğrendi. Aniden saldırıya geçebiliyor anılar, yalnız düşebiliyorsun içine, ateş ateş; acı ben bir şey yapmadım diyor sana, duyuyorsun, biliyorum diyorsun, bu başka.
Hep siyah, siyah giymek istedin eylül boyu, acı iyice sana yüklenirken; şimdi eylül gerilerde kaldı, beyazı denedin, beyaz giydin; doğru, daha iyi anlamaya başladın babanı.

Hayatta olmak baba, hayatta olamamak...

Yokluğu düşündün Adalar'da yürürken, yokluğunu babanın, düşündünüz birlikte geride kalanları, daha önce gitmişleri; baban tüm sadeliğiyle; hayat bu oğlum dedi,
ölüm bu.

Yolun diğer yarısı seni bekliyor, sizi, aceleye gerek yok, acı malum yerinde, tadını çıkara çıkara gidiyorsun, gideceksin bir zaman daha.

Bir zaman sonra
yolun ilk yarısı
hükmedecek sana
dedi o
size hazırlıklı olun
sen babamla
geldim
otuz sekize
dedin
bundan sonra
kaç gidebilirsem
giderim
yolun diğer yarısında.