- Kategori
- Şiir
Yolun yolcusu mesnevisi
Bu sabah yine evden çıktım biraz kırgın biraz kızgın/Ne olacak bu insanın işleri hepsi de benden azgın/Avrene kazık çakıp bağlanmışız tam boğazımızdan
Bu sabah yine evden çıktım biraz kırgın biraz kızgın
Ne olacak bu insanın işleri, hepsi de benden azgın
Evrene kazık çakıp bağlanmışız tam boğazımızdan
Hiçbir şey geçmiyor küfretmeden şu pis ağzımızdan.
Oysa dünya ne güzel o kötü sözler kime, çok iyi biline
Eğriyi doğruyu tanımaz, en iyisi insanın ervahı siline
Bu böyle mi olacaktı, herkes en doğru yolu bulacaktı
İster inan ister inanma, insanın insana yardımı olacaktı.
Bildiğin gibi değil, herkes çaktırmadan çelmesini atıyor
İşler öyle bozuk ki, yüzüne gülüyor bir de çalım satıyor.
Sabret desem sabretmezsin; haydin bir diyardan diyara
Bu yüzden kaçıp göçüyoruz, insandan kalan son bir yara
Yeter ki melunlar kapımızı açmasın, iblisler hep sussun
Yalancılar mı, tüm yalanlarını kapıların önünde kussun.
Temiz bir dünya istiyoruz, dileğimiz bu kadar, çok mu
Ağaçlar kesilmesin, burada böyle güzel insanlar yok mu
Dai, türkü söyler gezersin de, bilmez misin sen insanı
O, Havva’dan hatalı, Nuh’tan beri gemiden ayrılmadı.