Yorgan gitti kavga bitti

Tartışıyoruz...

Eleştiriyoruz...

Gidiyoruz...

Yorumları sorun yapıyoruz, tartışıyoruz. Yazılan yorumları, yazılmayan yorumları, yanıtlanmayan yorumları, geç yanıtlanan yorumları tartışıyoruz.

Bunlar ana sayfada neden yayınlanıyor, kaldırılsın diyoruz. Hayır, çok iyi, yerinde kalsın, diyoruz, tartışıyoruz.

Yarışma yapalım diyorlar. Kimimiz olsun diyoruz, kimimiz olmasın diyoruz, tartışıyoruz.

Yazdıkları konuları beğenmiyoruz, tartışıyoruz.

Neden çok okundu diye kızıyoruz, neden bu sözcükleri kullandın diye kızıyoruz, tartışıyoruz.

Ayrıcalıklı olmayı seviyoruz, sevmiyoruz, tartışıyoruz.

Kimimiz çok önemsiyoruz, kimimiz hiç önemsemiyoruz, kimimiz önemsemezmiş gibi yapıyoruz. Önemsemeyenler önemseyenleri küçümsüyor, tartışıyoruz.

Çok yazanı eleştiriyoruz, çok yazıyor diye, az yazanı eleştiriyoruz, şu kadar zamandır yazmadı diye, tartışıyoruz.

Biriktirdiklerimizi sayıyoruz, biriktikçe kutluyoruz. Kimimiz kutlamaları sevmiyor, tartışıyoruz.

Toplanıyoruz, neden toplandınız diye tartışıyoruz. Toplanamıyoruz, neden toplanamadık diye tartışıyoruz.

Yasakları eleştiriyoruz, tam özgürlük istiyoruz.

Özgürlüğü eleştiriyoruz, kısıtlamalar istiyoruz.

Küsüyoruz, herşeyi siliyoruz, gidiyoruz..

Yaşam koşulları zorluyor, herşeyi silip gidiyoruz.

Herşeyi olduğu gibi bırakıp, gidiyoruz.

Dönmemecesine gidiyoruz.

Bir sabah uyandığımızda, sayfamızda şöyle bir not bulursak, ya da bir e-posta gelirse şaşırmayalım:

“Ekonomik kriz nedeniyle yeniden yapılanma zorunlu olmuştur. Milliyet Blog yayından kaldırılmıştır. Şimdiye kadar yaptığınız katkılar için çok teşekkür ederiz.”

Bu notu okuduğumuzda kendi özgür blog sayfalarımızda yazacağız:

“Yorgan gitti kavga bitti.”

Ve yılllar sonra bilmeyenlere anlatacağız:

“Eskiden Milliyet Blog vardı, orada yazardım. 4000 kişiydik, hiç tartışmazdık.”

Ankara, 21 Kasım 2008