Yorgunum

Başım zonkluyor. Yorgunum. ... Hayat böyle... Bazen kendimi bir boksör gibi hissediyorum. her yanımdan yumruklanıyormuş gibi... Esnek ve kıvrak  olup, darbelerden en az hasar almak ve isabetli yumruklar atmak gerekiyor ayakta kalmak için.  

Aldığın kalıcı hasarlar dövüşün devamında performansını düşürür ve sonraki dövüşlerde de. Oyüzden kalıcı hasarlar almamalısın. Hayati bölümlerini korumayı bilmelisin. Korunmayı da saldırmayı da becermeli, zamanlamayı da doğru yapmalısın... Söylemesi kolay ama o kadar kolay mı kalıcı hasarlar almamak, ağır yaralanmamak. Eğer seni onarabilecek ve yaralarını sarabilecek sevdiklerin varsa etrafında şanslısın...Yoksa? Yalnızsan?... İşte ozaman işin zor... Tabi ki kazanmak da var kaybetmek de ... her maçta kazanamazsın.. Kaybettiğinde kalkıp yeniden devam edebilmek önemli olan..

Boks ringi gibi değil mi hayat? Bazen savaşır hissetmiyor muyuz kendimizi?

Yıllar ilerleyip otuzlu yaşlara geldiğimdenmidir bilmem fazla sorgular oldum hayatı ve benim için anlamını. Şimdi hissettiğim gibi boş olduğunu düşünmüyorum her zaman ve yalan olduğunu.. Daha iyimser günlerim de oluyor elbet.. Ama bugün değil.. Bazen dünyayı omuzlarımda taşıyor ve altında eziliyormuş gibi hissediyorum bazen de tüm dünyayı tek elimle kaldırıp serçe parmağımda çavirebilecek gib.. Bu dalgalı ruh halimi de sevmiyorum aslına bakarsan... Bugünkü hissiyatımı söylememe gerek yol herhalde...

Bu aptal ruh halimle yazmak nereden çıktı buralara onu da bilmiyorum.. Ne dersen de ister kafayı yemiş, istersen de delinin teki..Hayat işte bazen yoruyor insanı.....