Yoruldum gölgemden

Ne zaman kalabalık bir gökyüzü geçse

Alıp iki ucundan sana ekliyorum

Nerden geçersem yoruluyorum gölgemden

El atsam su olup düşüyor bakışların

Kaybolup gidiyorsun saçlarının arasında

İncire dikiş at kirazın çomağını kır

Esmerliğinden al yaşam gücünü

Bir elma koparıyorum uzanıp gökyüzünden

Kamaşıyor ellerim

Nerden laf açarsam yoruluyorum sözümden

Aşkın mutluluktan gayrı her şeyi var

Yürek, antik çağların ergenliğidir

Kalabalık oluyorsun yürürken gizlerinde

Çalı çiziklerini sil değip gökyüzüne.

(Akatalpa, Mart 2011, Sayı 135)