Yumurta kapıya dayanınca

Yumurta kapıya dayanınca 

Bugün saat 14.30... Bayrampaşa - Maltepe metrobüs durağının usul usul, sakin bir şekilde merdivenlerinden inmekteyim. Bir de ne göreyim? Benim son dakikacı milletim, durağın hemen girişindeki akbil gişesinde kuyruk oluşturmuş! Ama ne kuyruk?!!... 

Sanırsınız Ali Sami Yen'de bilet kuyruğu... Hoş, Ali Sami Yen'de kapandı ya! Her neyse... Biz konumuza dönelim. 

Gişeden geriye, merdivenlere doğru, en az 20 kişi kuyrukta... Son dakka bilet, ya da akbil alma telaşında... 

Sahi... Biz neden bu kadar son dakikacıyız güzel okuyucum? 

Hafta sonu Keyif için gideceğimiz sinema salonuna da, seyahate ya da iş gezisine çıkacağımız yolculuk için havaalanı ya da otobüs terminaline de, hep son dakika gideriz. Bir arkadaş toplantısına da, çok önemli bir iş görüşmesine giderken de hiç acele etmez, son saniyeyi bekleriz biz; her nedense... Ve de geç kalırız çoğunlukla da... 

Herhalde zaman planlaması ve zamanı verimli kullanma konularında hep beraber, milletçe sınfta kalmışız! Sanki görünmez bir ses ha bire bizi dürtüklemekte ve baştan çıkarmakta: 

" Boşveeeerrr! Ağırdan al! Geç kalmak dünyanın sonu değil ya!" 

Hatta, biz, en önemli sınavlarımıza, üniversite finallerimize, kurs bitirme imtihanlarımıza bile geç geliriz; aheste aheste... Sanki o sınava girmesi gereken, zamanında orda olması gereken, biz değiliz de babamız!!! 

Belki de, bu son dakikacılığımız, Akdenizli, sıcakkanlı, duygusal insanlar oluşumuzdandır. Modern yanımızla köylü ruhumuz arasında sıkışıp kalmışlığımızdandır. Malıum... Zamanı verimli kullanabilmek kişisel gelişimini tamamlamış, daha çok şehirli insanın işi... 

Yumurta kapıya dayandığında, yumurtayı çatlatıp, kıracağımıza, zamanında alıp tedbirimizi, afiyetle yiyelim! Olma mı canım?!!