Yumuşak sesli kadın...

Bir rüya görüyorum yalın ve sade...

Yalnızlıkla dolu etrafım bir el uzanıyor kimsesiz, sıcak ve anlayan...

Bir ses duyuyorum derinden.

Bir kadın sesi

Sanki dost gibi paylaşımcı, insanı rahatlatan.

Hüzün oluyor bütün herşey birden.

Ama tatlı bir hüzün insanın içini acıtmadan yüreğinden geçiyor.

Bir yolculuktayım gittiğim yeri bilmeden.

Sadece benim gibi bir yer olduğunu düşünerek gidiyorum.

Çok sevdiğim bir an geliyor aklıma neşeleniyorum.

O kadın sesi bana eşlik ediyor bıkmadan, yorulmadan...

Dokunup geçiyor içimden uzaklara.

Bir sahil şehrine vurulan dalgalar gibi

Yazmak geliyor aklıma hep yazmak...

Durmadan, dinlenmeden, bıkmadan...

İlham veriyor o kadının sesi bana.

Tek başıma yürüsem diyorum bütün bu şehrin sokaklarında.

Alıp yanıma kendimi denizlere baksam.

Nerdeydim, nerelere geldim desem...

Yine yankılanıyor o ses kulaklarımda

Yumuşak ve bir o kadar da hüzünlü...

Yalnızmış gibi şarkıları, kendini anlatıyor bütün sözlerinde...

Şehrin ıssız sokaklarına yayılıyoruz o sesle ben.

Kendime yabancı yollardan geçiyorum ama korkmadan...

Yine o ses eşlik ediyor bana her adımımda.

Bir oyun gibi geliyor hayat bu şehirden bakınca.

Bu şehirden bakınca herşey gerçek değilmiş sanki...

Dinleyince bu şehrin seslerini onun sesi yürüyor benimle.

Artık korkmuyorum siyah geceden çoçukluğumdaki gibi.

Sadece ezgiler benimle yaşıyor bedenimde.

Çoçukluğum aklıma geliyor onun o naif sesini duyunca.

Annemi babamı beklerken buluyorum kendimi pencerede.

Yağmurlu bir akşamüstünde.

Çoçuksu bir merakla...

Bütün akşamlar beklemekle geçiyor.

Gelince beklenen o akşam sabahı çabuk buluyordu çoçukken

Şimdi o sesle çoçuk olan "ben" i gördüm yanıbaşımda.

Kırmızı bir hayat düşlerdim

Kırmızı kanatlı düşlerimle birlikte.

Kırmızı renk geliyor aklıma onu dinlerken.

İçimden geldiğince yazardım kırmızı kalemlerimle

Şimdi yazıyor muyum?

Onu dinlemek sıcacık bir akşamda yürümek gibi kumsalda.

Yumuşak sesli kadın...

Norah Jones.