YUNAN CEPHANE TRENİ

KİLLİK KÖPRÜSÜ

Kurtuluş savaşının son hamlesi beklenirken; Temmuz sonu Ağustos ayının ilk haftası Türk Genel Kurmayı en yoğun günlerini yaşıyordu. Bir taraftan hazırlıklar yapılırken diğer taraftan harp planı için kurmaylar Akşehir’de bir futbol maçı bahanesiyle toplanıyor, harp planlarına son şekli veriliyordu. Tam bu esnada Türk istihbaratı çok önemli bir bilgi almıştı. İzmir’den kalkacak bir Yunan ikmal treni cephane yüküyle Afyon’a gelecekti.

Hemen Genel Kurmayı cephe gerisinde gerilla faaliyeti yürüten Demirci akıncılarına şifreli bir telgrafla ‘’Yunan cephane treninin Eşme’den yukarı geçmemesi için ne gerekiyorsa yapılması’’ talimatı veriyordu. Haberi alan akıncılar yeni kaybettikleri İştip’li Halil Efenin hıncını almak için bir fırsat bekliyordu.Dayısı Parti Pehlivan yanına 15 kadar akıncıyı alarak Kula yönünde hareket ettiklerinde tarihler 16 Ağustosu gösteriyordu.Bütün gece yol aldılar.

Müfreze Kula’nın doğusunda Söğüt çayını takiben Umurbaba dağının batı eteklerini dolanıp güney yüzüne vardıklarında güneş daha doğmamıştı.Hemen hayvanlarını doyurup kendileri de mola verip yere uzandılar.Kalktıklarında güneş doğmuş ve yükselmişti. Bulundukları yer demiryolu vadisinin kuzey tepeleriydi Tepeden tren yolu ve üzerinde epey yüksekçe 199 no.lu köprüyü gördüler. Hedef bu köprüydü. Demiryolu Batıda Killik kasabasından gelip köprü üzerinden doğuda Konaklar istasyonuna varmak için tünele giriyordu. Hemen dürbünle köprü ve tüneli gözetlediler. Görünürde onlara mani olacak düşman nöbetçisi ve askeri yoktu.olay mahalli onlar için temizdi.Atlarına binip köprüye ulaştılar.Köprünün ayaklarına ve omurgasına dinamit,mayın ve kapsülleri yerleştirip kendilerinden tünele bir nöbetçi koyup geldikleri tepelerde mevzilendiler.Nöbetçi Uşak tarafından tren gelirse akıncılara işaret vermekti. İki saatte bir nöbetçiyi değiştirdiler. Fakat ne gelen ne de giden vardı. Hedefleri İzmir yönünden gelecek trendi.Nefeslerini tutup epeyce beklediler, arada canları sıkıldı, mevziden çıkıp gezindiler. Kulakları  hep bir motor sesini bekledi.Acaba sabah uyurken tren geçip gitmiş miydi. Bu şüpheler içlerini kemiriyordu.

Nihayet Killik istasyonundan bir tren sinyali duydular. İzmir yönünden bir tren puflayarak ağır, ağır köprüye yaklaşıyordu. Yükü çok ağır olan trenin en önünde bir lokomotif sonra cephane sandıkları dolu üç vagon ve ikinci bir lokomotif ve üç vagon cephane ve ücüncü  lokomotif e bağlı dört vagon olmak üzere yol alıyordu.Vagonların her iki kanadında iki makinalı tüfek ve başında asker vardı. Herhangi bir sabatoj  ihtimaline karşı her vagonun ön ve arkasında nöbetçi askerlerle köprüye  elli adım kala tren durdu ve iki subay inip köprüyü kontrol etti. Makinistlere elleriyle temiz işareti verip vagonlara atladılar.

Tren tekrar hareket etti Dürbünle treni takip eden akıncılar trenin önü köprüye girince fünyeleri çektiler. Akıncılar heyecandan tutulmuşlardı ya bombalar patlamazsa saniyeler geçmek bilmiyordu. Komutanları Parti Pehlivan’a baktılar. Elleriyle oturun yerinize sabredin biraz deyip sükunete davet ediyordu. En öndeki lokomotif köprüyü geçip vagonlar karaya ayak basacağı zaman ardı ardına patlamalar başladı. Köprünün ayakları kırılıp cephane yüklü vagonlar dereye yuvarlanıp yere çarpınca korkunç bir gürültüyle yeri göğü sarsarak etrafa saçıldılar. Manzarayı gören akıncı müfrezesi hem görevin başarıyla tamamlanması hem de arkadaşları Halil Efenin öcünün alınması sebebiyle kucaklaştılar.

 Akıncı Müfrezeleri Komutanı Kaymakam İbrahim Etem bey Garp Cephesi Komutanlığına şifreli bir mesaj gönderip görevin başarıyla tamamlandığını bildirdi. Büyük taarruza  hazırlanan paşaların yüzleri güldü bu olay onlara moral oldu.