Yunus diye

Açan gülde, coşan selde

Seller Yunus diye söyler

Akça tülde, esen yelde

Yeller Yunus diye söyler

Yedi yüzyıl geçse bile

Kırk yıl çekti bunca çile

Eserleri dilden dile

Eller Yunus diye söyler

Divanında gökçe izi

İnci gibi dizi dizi

Candan cana sardı bizi

Diller Yunus diye söyler

Sarı köyde yaşar idi

İlim, irfan taşar idi

Dağı, taşı aşar idi

Dallar Yunus diye söyler

Tapduk yolunda karınca

Odun toplayıp varınca

Yüce dergâha varınca

Yollar Yunus diye söyler

Tenler toprağa karışa

Sevgide girsek yarışa

Körfez’de ersek barışa

Kullar Yunus diye söyler

EMRE adı özde güzel

Dilde güzel sözde güzel

Yanmış, pişmiş közde güzel

Küller Yunus diye söyler

Âşık GÜLER, var Yunus’a

Bağdat, Halep ve Tunus’a

Merhaba der her ulusa

Güller Yunus diye söyler

Abdülkadir GÜLER

NOT: Bu şiir 14 Şubat 1991 günü Yunus Emre Sevgi Yılında, Sevgi Treni ile Eskişehir’den Sarıköy’e giderken Yunus Emre’nin mezarı başında yazılmış ve orada yapılan törende okunmuştur.