Yunuslar

Günlerdir balığa çıkmıyorum. Ellerim artık kıpır kıpır. Bugün olabilir, hava oldukça sakin. Küçük kayığımı hazırlayıp yola çıkıyorum. Benim kerterizim vardır üç taraftan bakıp yerimi belirlerim. Oraya vardım. Çapamı attım. Yememi taktım. Misinayı denize bıraktım.

Çeşme'ye Dalyan'a uzaktan bakıyorum. Saat sabahın 8.30'u. Benden başka kimse yok. Bekliyorum, aradan yarım saat geçti. Tık yok. Hayret halbuki hep vururdu en azından küçük balıklar vururdu.

Birden uzaktan dalga sesi gibi bir ses duyuyorum. Bir geminin geçerken bıraktığı ses gibi ama etrafta gemi yok.

Ben gene misinama, oltama dönüyorum. Biraz sonra aynı ses. Şapırtı daha güçlü. Dikkat kesiliyorum. İşte şimdi gördüm. YUNUSLAR! 10 tane kadar yunus. Denizin keyfini çıkarıyorlar. Bir patırtı bir şamatadır gidiyor. Neden balık vurmadığını anlıyorum. Balık tutmayı bırakıp yunusları izliyorum. İki üç metre zıplayıp zıplayıp suya dalanların yanında birbirleriyle it dalaşı gibi boğuşanlar bile var. Bir saat kadar süren bir ziyafetten sonra gidiyorlar.

Artık balık tutmak hayal oldu. Nedense yorgun geri dönüyorum.
Gözlerimde yunusların dansı...