Yurdumda şiddet kanıksanmıştır; feci bir durum

Şiddet; İliklerimize, kemiklerimize kadar işlemiş durumda.

Beynimizin tüm hücrelerini esir almış şiddet.

Hayatımızın ta kendisi olmuş.

Hayatımızın olmaz ise olmazı oldu şiddet.

Yetmiş milyonluk bir ülke ve herkes potansiyel birer şiddet aygıtı haline gelmiş.

Kapkaç, hırsızlık, gasp, adam kaçırma, tehdit, şantaj, tecavüz ve taciz alabildiğine hız kazanmış.

Gazetelerin haber sayfalarını, televizyonların haber programlarını bu ve benzer konular doldurmakta.

Buna karşın vıcık vıcık magazin ve futbol, gazete ve televizyonların baş ucu programları halini almış.

Halen sürmektedir Taksim’deki yılbaşı rezaletinin tartışmaları.

Birileri gündemden daha düşmeden yerini yenileri alıyor.

İşte günün ilk haberi.

Trabzonda yaşanan vahşet.

Tam bir dram.

İnsanın tüylerini diken diken eden bir şiddet eylemi.

Karısını ve 6 çocuğunu gözünü kırpmadan öldüren bir baba.

Nasıl açıklarsınız böyle bir vahşeti.

Bu ve benzer vahşetler ülke topraklarımızda münferit olaylar olmaktan çıkmıştır.

Kim ne derse desin.

Bu ve benzer vahşetler alabildiğine kanıksanmıştır bu topraklarda.

Gün geçmiyorki feci bir vahşetin tanığı olmayalım. Gün geçmiyorki insanın ruhunu karartan bir şiddet eyleminin görgü tanığı olmayalım.

Peki bu toplumu, bu noktalara getiren sebepleri sorgulamaya gerek varmı acaba, bilemiyorum.

Alabildiğine yüksek enflasyonla yaşamaya mahkum olmuş bir toplum, işsizlik diz boyu, geleceğe güvenle bakan tek bir ferdi yok, işçisi ile işvereni ile yarından kaygı duymayan tek bir insan yok..

Çevreme baktığımda ve çevremdekilerle konuştuğumda edindiğim izlenim budur.

Emin olun kimsenin yüzü gülmüyor.

Çıkın sokağa insanları gözlemleyin, yüzlerinde en küçük bir mutluluk kırıntısı varmıdır diye.

Hayır yok. Hiç kimsede, mutluluğun, küçükde olsa bir kırıntısı kalmamış.

Herkes pimi çekilmiş bomba gibi.

En küçük bir sözlü sataşmada, işin ucunun nereye gideceği belli değil.

Ama herkes milliyetçi, herkes vatanperver ve herkes alabildiğine vatan sevgisi ile yoğrulmuş güya.

Ama öyle bir vatan sevgisi ve yurt ve yurttaş sevgisi varki, dediğim gibi en küçük bir tartışmada, birbirini delicesine seven yurdum insanları, anında pozisyon alıyor ve birbirini haklayabilmek adına, olanca gücüyle saldırıya geçiyor.

Hani bu denli şiddetin hakim olduğu bir toplumda, tek bir yönetende bu konuya el atıp gündeme taşımıyor şiddeti ve şiddetin nedenselliğini.

Sanki her şey, güllük gülistanlık gibi gösterilmeye çalışılıyor. Aksini telafuz eden tek bir yetkili ve etkili kimse yok.

Feci bir durum.

Toplumumuz, bu gidişle nereye kadar varlığını sürdürecek.

Merak ediyorum.