Yurdumdan kadın manzaraları: 1) Yampiri Leyla

1.70 -1.75 gibi, kadınlar için uzun sayılabilecek bir boya, siyah, dalgalı saçlara sahiptir Yampiri Leyla... Dal misali ipince, zayıflıktan etiyle kemiği birbirine geçmiştir; yanakları çukur çukurdur kendisinin...

Yampiriliği Leyla'nın, sinirlendiğinde yan yan hızlı adımlarla yürümesinden gelir; tıpkı kafesindeki tünekte sinirden, sıkıntıdan yan yan yürüyen sultan papağanlarına nazire yaparcasına...Çabuk öfkelenir Yampiri... hemencik de sakinleşiverir; iniverir yelkenleri...

Kin tutmayı bilmez, altındır kalbi... Lakin, anında dolduruşa gelir; tepesi zınk diye atıverir güzel kızımızın...

Acık dengesiz, biraz gelgit akıllı, az da kararsızdır Leyla akıllımız...

Son sözünü en başta söylemesi, doğrucu Davutluğu çok acıtmıştır canını ama; yine de bir türlü ders almaz Yampiri Leyla...

Sevdiği adamın arkasından da gider, yanında aslan gibi de durur. Gelgelelim, saflığıyla temiz yüreği hepten suistimale açık hale getirir hanım kızımızı. Ondaki zerafeti, ruhunun kırılganlığını fark eden herifçioğlu; hunharca hırpalar, yere serer kişiliğini; üzerinden geçer; yıkıverir gönül dağını Leyla'nın...

Yufkadır yüreği. Dayanamaz içi, ağlayan, gözü yaşlı bir çocuğa.

Sokağa çıktığında, manava, kasaba, ayakkabı boyacısına aynı sıcak gülümseyişle " Merhaba ! " yı çakıverir; en insan halleriyle...

Mahallenin en gönüllü hayırseveri, erkeklerin, yeni yetmelerin, fırlama oğlanların bazen Leyla ablası, bazen de Leyla bacısı olur Yampirimiz..

İki odalı, baştan başa beyaza boyalı, küçücük bahçeli babadan kalma müstakil evinde yaşar.

Birkaç erik ağıcıyla, bir portakal, bir dut, bir de elma ağacı vardır kapısının önünde.

İçinde dört tavukla bir horozun olduğu minik bir kümesi de bulunur bahçesinde;bir de daha gözleri bile açılmamışken evinin bahçesine bırakılan sevimli mi sevimli çoban köpeği; Arsız...

Kışın, en çok kar yağdığında sevdiği, yaz gelinceyse zinhar ayrılmadığı, içinden hiç çıkmak istemediği bu sevimli bahçesinde oturur; etrafı Dünya kadar kalabalık, içi yeryüzünün en ıssız adası sayılan kadın...

Konukomşusunun her derdine koşan, yolda kalana doğru yönü gösteren, ekmek parası bulamayanın cebine üç beş kuruş sıkıştırandır Hızır kadınımız...

Camına konan güvercinlerle kumrulara buğday; aç kedi yavrularına süt; sahipsiz köpeklereyse akşamdan kalan yemekleriyle her akşam mahalle kasabından aldığı kemik parçalarıyla sakatat artıklarını yedirir zerre üşenmeden...

Pazar günleri de arabasına atlayıp; dağ bayır, çayır çimen, koru, ören yeri gezip, doğa sakinlerine bir şeyler bırakır, elinin erdiği, gücünün yettiğince..

Semtinin yaşlı teyzeleriyle tonton amcalarının gönlünü alan, tansiyonunu ölçen, iğnesini yapan, en haylaz veletlerinse bol bol saçlarını okşayan, yüzlerini öpen en insancılından Anadolu kadını; gönül deryasıdır o.

Babasından kalan emekli maaşına ilaveten, el emeği, göz nuru dantel ve örgülerini satarak geçinir Yampiri Leyla.

Bir ara küçük bir tuhafiye dükkanı açmışsa da; el açan herkese veresiye mal verdiğinden; bütün fazla insanlar, tüm kalendar esnaflar gibi topu havaya dikmiştir maalesef yufka yüreklimiz...

........................................................................................................................................................................................

Ne dedin sen? " Böylesine sıradan bulduğum, düz. vasat, ortalama bir kadını niye anlattın bize? " mi diyorsun sevgili dostum?

Ölesiye paraya tapan, maddiyata esir düşmüş insanoğlunun üç kuruşluk menfaati uğruna birbirini yediği, evladın babasının gözünü oyduğu bir alemde... Bu derece duru kalabilen, öylesine sade, böylesine temiz bir yaşamı sürdürebilen Yampiri Leyla'nın değerini de anlayamadıysan eğer...

Sen okunacak olmuşsun; yürü git Allah'ını seversen!..

 Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.