Yüreği koynundan düşenler

Öylece dalmışken aklıma o gün geldi. Insanların nasıl da vicdanlarını yitirdiklerini anladığım gün...
Arkadaşımla yemek yemek üzere bir kafeye gittik. Öylesine acıkmıştık ki.İkişer tane lahmacun sipariş ettik. Garson siparişleri getirirken, tam ardından belki 7 belki 8 yaşlarında bir erkek çocuğu geldi. Elinde mendiller vardı. Masaya yaklaştı. Bir gözü bende bir gözü tabaktaydı. Adeta burun delikleri açıldı. -"Abla mendil alacak mısın,n'olur."dedi. Garson ise "çekil şuradan müşterileri rahatsız etme." dedi.
Çocuk uzaklaştı bir kaç adım geriye. Garson gidince tekrar yanaştı. Arkadaşım da "somalili, somalili baksana." diye gülmeye başladı bana bakarak. Esmer,dişleri ufak ufak çürukten kararmış ve 7-8 yaşlarında tahmin etmeme rağmen o kadar cılızdı ki ,boyu o kadar da kısaydı. Onu öyle görünce içim cız etti. Kendi tercihiyle dünyaya "çingene" olarak gelmeyen birinin "çingene" çocuğuydu. Nitekim çocuktu.
-Mendil istemiyorum ablam, sen lahmacun ister misin? dedim.
Mağrur bir şekilde bir tabağa bir suratıma bir de arkadaşıma baktı. Peçeteye sarıp tutuşturdum eline.Hadi afiyet olsun dememle gülümseyip gitmesi bir oldu. Karşıdakı iri kıyım amcaların yanına. Beş-altı kişiler,masayı donatmışlar. Çocuğun yaklaşmasıyla "Defol git be şuradan"deyip eliyle çocuğu ittirmesi bir oldu göbekli amcanın. O da hemen uzaklaştı oradan. Az ilerde duvara dayanmış arkadaşı ya da kardeşi, emin olamadığım küçük çocuğun yanına gitti, peçetesini açmadığı lahmacunu çıkarıp ikiye böldü. Şuan tasvir edemeyeceğim bir surat ifadesiyle karşılıklı gülerek ısıra ısıra yediler.
Onlardaydi gözüm ve yaşım... Bir film sahnesi gibi dokundu. Alışık olduğum cümle geldi."Niye ağlıyorsun yine. Hassas dönemindesin herhalde.
-Baksana şunlara dedim.
-Ne var işte iyi yaptın verdin yiyorlar.
-Evet yiyorlar ama bu kadar kişinin içinde kaç kişi bir lokma uzattı da verdi çocuklara. Baksana haline,çingene ya da herneyse çocuk işte. Bir lira verecekler alt tarafı.Para vermekten çekiniyorlarsa ana babalarına götürüyorlar diye oturt iki lokma bişey koydur önlerine. Asıl bana dokunan o değil ki dedim. Bak ne yaptı bir yudum şeyi gitti böldü, arkadaşına verdi.Hem de tam YARISINDAN! Biz çeyreğini bölemiyoruz veremiyoruz... Neden ya? dedim.
-Çok ince düşünüyorsun ya. Ağlanır mı bunun için; sen de abartma. Sen mi kurtaracaksın çocukları, onu, bunu dedi.
Haklısın dedim haklısın.. Haklısınız. Çocukları bilmem de herkes kendi içindeki çocuğu kurtarabilse de keşke... Yarıdan bölebilsek çoğu şeyi...