Yüreğim yangın yeri

Sade bakışlarla, tatlı gülüşlerle başlayan aşkımız okyanuslar kadar büyüdü ama kıyıya vuran cılız dalgalara yenik düştü. Bu hayat bana öyle olaylar yaşatıyor ki; Tamam, mutluyum dediğim anda suratıma vurulan bir şamar gibi acı yüzünü gösteriyor. Yüzüm acımıyor belki ama yüreğim yangın yeri gibi alev alev
kavruluyor. Yangının ortasında kaldığım o son noktada da alevleri söndürmeye okyanuslar dahi yetmiyor.

Gerçekte ben yanmasamda, özüm yanıyor, o sevgi yüklü kalbim kömür karası haline geliyor. Bu bile seni sevmekten beni vazgeçiremiyor. Çünkü ben karanlıklar içinde kalsamda, her zaman o sevgi dolu yüreğimi korudum ve ona sahip çıktım. Tıpkı sana karşı olan sevgime, sana karşı olan tutkuma sahip çıktığım gibi.

Eğer sen isteseydin bu yangın yerini değil okyanuslarla, bir damla su ile söndürmek için çabalasaydın, herşey çok daha güzel olurdu. Belki yangını söndüremezdin ama ona karşı verdiğin mücadele yaşamımdaki acıları biraz olsun hafifletebilirdi. Onun içindir ki; KARANLIKLARDAN HİÇ KORKMAM, SEVGİSİZ KALMAKTAN

KORKTUĞUM KADAR....