Yüreğini vermeli insan

Yüreğini vermeli insan,
Elini sıkarken dostuna...
Sımsıkı sarılırken geçmişin hatıralarına
Söyleyecek birşeyleri olmalı dostuna...

Donuk kalmamalı insan,
Hayalkırıklığı ve hüsran hiç olmamalı dostuna...
Kıyıda köşede saklanmamalı duygular
Verecek birşeyleri olmalı dostuna...

Onca yıl aradan sonra
Yazacak iki satırı olmalı,
Bakışlarında samimiyet olmalı,
İçtenlikle süslemeli zenginlikle yoksulluğunu...

Bıraktığı yerden başlayabilmeli insan
Yarım kalan sohbetine...
Yarım kalan birşeyleri bile olmasa
Bir küçük kırıntısı olmalı insanın
Dostuyla paylaşacak...
Ve paylaştığı dostuysa eğer...

Yüreğini vermeli insan,
Sıktığı ele, kucakladığı arkadaşa...
Çünkü verdiğimiz kadar alacağız bu dünyadan;
Sonra hepsi benim diyebileceğiz
Ama sadece yürekten verdiğimiz kadar!!!

Alp İçöz, M.A.

Eğitimci Yazar

JOURNALTA

Türk-Amerikalı Aydınlar Birliği

16 Ocak 2007