Yürekte tam tutulma - II.

...Evet, kendimdeydim ben. Ama benden başka hiç kimse bunu bilmiyordu ne yazık ki. İşin kötüsü, bilincimin açık olduğunu kendime bile ispatlayamıyordum. Gözlerimi açamamak, konuşulanlara cevap verememek gerçekten işkenceden beterdi.

Gelip gidenler oluyordu. Hepsinin kim olduğunu seslerinden tanıyordum. Hiç ummadığım kişiler bile gelmişti ziyaretime ve beni şaşırtmışlardı.

Odada annemden başka hiç kimse olmadığında annemin hıçkırıklarından başka ses duymuyordum. "Seni üzmek istemedim Anne! Lütfen ağlama artık" dedim ama içimden!

Sonra O'nun, sevdiğim adamın sesini duydum bir sabah. Cevap veremeyeceğimi bile bile konuştu benimle. Sonra elimi tuttu. Bana dokunan en sıcak eldi, yemin edebilirim! Bir süre konuştu, konuştu... Gitme vakti geldiğinde eli gevşeyiverdi, "Lütfen gitme" dedim, tabi yine içimden. Ve o an tüm gayretimle sıktım elini!

Şaşırdı, bir şeyler geveledi, minik bir sevinç çığlığı attı ve alnımdan öptü beni. O an açabildim işte gözlerimi, sanki tüm enerjisini bana vermişti. Onun o şişmiş gözlerini, perişan halini karşımda görünce ben de ağlamaya başladım. Kendi gözyaşlarımın ıslak ve sıcak duygusunu ne kadar sevdiğimi ve özlediğimi farkettim o anda.

"Bugün ayın kaçı?" diyebildim kalan tüm gücümü harcayarak ve, kolumdaki ve elimin üstündeki sayısız serum izlerine bakarak. Bu kadar morluk ve çürük 2-3 günde gerçekleşmiş olamzdı. Cevabı duyamadan uyuyakalmışım...

* * *

Bana sonradan anlatıldığına göre, yaşamış olduğum vapur kazası sırasında başımdan darbe almışım ve kocaman bir yara açılmış. Doğal olarak da rengi iyice çamur gibi olan denizden de mikrop kapmış yaram. Çok da kan kaybetmişim. Hastanede 28 gün kalmışım, bu arada KPSS sonuçları hâlâ duyurulmamış, 2007 genel seçimleri gerçekleşmiş, ayrıca komşumuz Hayriye Teyze vefat etmiş.

Doktorlar ve hemşireler -şaka yollu- benden ümidi kestikleri anda hortlarcasına ayıldığım için takıldılar bana :)

* * *

Şu an vapurdayım. Sevdiğim adamla birlikte. Hava günlük güneşlik. Deniz pürüzsüz ve masmavi. Bulunduğumuz vapur sakince ve sessizce sularda süzülürken, suyun şırıltısından ve martıların ötüşüncen başka ses duymuyoruz. Huzurumun iki kaynağı var: dingin deniz ve sevdiğimin beni saran kolları...

Yani biliyorum biraz "batılcasına" olacak ama, kendime gelmemdeki en büyük etkenin, O'nun bana dokunduğunda vermiş olduğu enerji olduğuna inanıyorum. Beni hayata döndüren önce Allah, sonra doktorlar ve sevdiğim kişi...

...Ve ben hâlâ vapur yolculuklarına bayılıyorum!

<özlem boral="">