Yurtdışında yabancı olmak

Yurtdışında çalışmanın en güzel tarafı, farklı kültürlerdeki insanlarla aynı havayı solumak, konuşmak, yemek yemek, paylaşmak, gülmek. Bu beraberinde birbirinize yaklaşmanızı, daha iyi anlamanızı, farklılıklar yerine benzerlikleri keşfetmenizi sağlıyor. Fanatizmden kurtulmanın en güzel yöntemi, insanların seyahat ederek, birbirlerine yakınlaşacakları ortamları oluşturmak diyorum. Turizm ve kültürel faaliyetler, hatta yurt dışı ile çalışmak bile bu ortamların oluşmasını sağlıyor. Örneğin ticaret ile uğraşanlar ile sanayici olanlar arasındaki farklılıklardan bir tanesi de bu değil mi?

Kime fanatik deriz, bağnaz olan, bir konuda sabit fikirli olup, başka konulara kapalı olanlara ise, bu bizim ülkemizde son zamanlarda ne kadar da artmakta olduğuna şaşıyorum. Şaşıyorum, çünkü bizim topraklarımızdan bir Yunus, bir Mevlana, bir Taptuk Emre, Hacı Beştaş, Hacı Bayram ve daha niceleri geçmiş iken, nasıl olur da fanatizm artar.

Insanları biraraya getirecek, sosyalleştirecek ortamlar yaratmazsak, gelişir elbette. Bugün bir çok ilimizde bile sinema, tiyatro, konser salonu, akşamları açık eğlenceli lokantalar, yılın belli zamanlarında düzenlenen balolar, sokak şenlikleri, festivaller yok ki, hatta Başköy’ümüzde bile 24 saat hizmet anlayışı yok. Bu sefer ne oluyor? Kendilerine benzemeyen, giyinmeyen, yaşam tarzı sürmeyen, farklı düşünen, farklı konulara gülen veya ağlayan insanlar dışlanıyor ve yakınlaşmak yerine uzaklaşılıyor.

Bir zaman Yunan ve Roma uygarlıklarına damgasına vuran Stoacı’lık akımı, Dünya Vatandaşlığı fikrini savunuyordu. Roma, en yüksek dönemlerini toprakları içerisinde doğan farklı dil, din, köken, ten rengindeki insanların hepsini Romalı kabul ederek bu görüşe kapılarını açmıştı, bu devlet politikası haline getirilmişti. Aynı şekilde Osmanlı, o geniş coğrafyası içerisinde her çeşit unsuru taşıdı ve bugün bizim ülkemizin renkliliği (ne kadar kaldıysa artık) o zamanlardaki birlikte yaşamın sonucu olarak ortaya çıktı.

Fanatizme hep karşı çıktım ve her zaman da mücadele edeceğim. Ne yani başka takımının adamları iyi futbol oynasa bile alkışlamayacak mıyım, kim beni bundan men edebilir ve daha önemli soru NEDEN? Fanatizm veya kapalı grup yaşantısı, neden belli gruplarca destekleniyor, neden belediyelerimiz insanların bir an evvel işten eve gitmelerini sağlayacak ortamlar yaratıyor?

Yanıtlarını siz biliyorsunuz?

Ben burada “Mağaranın Efendileri”nin inadına, çocuklarımızı veya olanaklarımız içerisinde olan herkesi, daha fazla fikir, duygu, olay, insanlarla bir araya gelme fırsatları yaratmak için çalışacağımı bir kere daha belirtiyorum.

Tek bir vücut gibi olmalıyız, hiçbir organımız birbirine benzemez, aynı görevi yerine getirmez iken, sağlıklı bir vücut olabiliyorsa, akıllı varlıklar olarak bizim bunu başarmamız gerekmez mi?

Kendi özgünlükleri içerisinde birlik içerisinde kalabilenlere ne mutlu.

Tüm ayrımcı fikirlerin savunucusu olmanın aksine, yapıcı ve birleştirici fikirlerle toplumda tanınmayı diliyorum.