Yurttan uzak yasamak

Yirmi yıl dile kolay ... Ama daha dün gibi ..Uçaktan indik eşimle. Alacakaranlık ama neon ışıklari ile her yer ışıldıyor. Anlayamadığım bir dolu yazı aralarında bir iki İngilizce kelime görünce seviniyorum, sanki kendi dilimden bir şey gormüşcesine. Eşim eve telefon etti ."Döndüm Amerika' dan , ama yalnız değilim diye. Çünkü haber vermemiştik ailelerimize. Çünkü babasına evlenme olasılığını söylediğinde hemen dönmesini istemişti Japonya ya. Her ikimizde master calışmamızı tamamladık, ben Türkiye' deki görevimden ayrıldım be buraya geldik.

Tren, metro vs derken karanlıkta evin kapısını çaldık. Kayınvalidem olduğunu sandığım kişi kapıyı açtı. Hem japon hem batı tarzında düzenlenmiş odalardan oluşan kocaman bir ev tek katlı. Kayınpederim masanın başında ... Epey sorguya çekildim. Zavallı eşim tercümanlı görevini yapıyordu. Bizdeki gibi sarılma kucaklaşma öpüşme yoktu yadırgadım başlangıçta. Ertesi gün eşimin ablaları aileleri ile geldiler .. Uzaydan gelen birini izler gibi bakiyorlardı yüzüme. Kayınpederim Rotary kulubünün üyesi idi ve hep yabancı ülkeden ögrenci konuk etmek istemişler. EVET konuk gelmişti. Hem de gelin olarak. Ömru boyunca KALICI... Sonra neler mi oldu belki gelecek yazılarda...