Yürürken öğrenmek

“Tüm parçaları birleştirmek göreli olarak mümkündür. Parçalar bir kaleydoskopun değişen görüntüsü gibi değişip birlikte hareket edeceklerdir.”

Ancak zamanla ebruli olabiliriz, yüksek insani enerji ile; yüksek ısıda fırınlanmış renkli cam parçacıkları gibi.

Dünya görmek istediğimiz yerde değil öyle ise şu anda hangi halde ise o halinden başlamak gerek.

Dünyayı olduğu gibi kabul etmek, onu olmasını istediğimiz hale getirme isteğimizi azaltmaz. Arzu ettiğimiz halinde dahi bizim gibi hislere sahip olacak insanlar olacaktır.

Geçmişi hızla okuyup ve mümkünse bırakıp geleceği değiştirmeye istekli olmak gerekir. Kişisel ve toplumsal hayatımızı değiştirecek bu yaklaşımdır.

Kişisel yaşamımıza hâkim olan alışkanlıklarımızın üstesinden gelemezsek hiçbir şeyi değiştiremeyiz.

Toplumsal yaşamın hem gücü hem zayıf yanıyız. Egomuzdan ve tabi olduğumuz durumlardan vazgeçebildiğimiz oranda özgürleşebileceğiz.

Özgürlüğü gereklilik anlayışına indirgersek, toplumun hareket kanunlarının bilgisine indirgersek, özgürlük adına insanlara nesne muamelesi yapıyoruz demektir.

Hiçbir şey kesin değildir.

Kesinlik tahakkümün saflarında yer alır.

Kesinlik ancak toplumsal ilişkilerin şeyleşmesine dayalı olarak kavranabilir.

Bizim çabamız özünde ve derininde belirsizdir.

Devrimci değişimin kesinliğin rotasını takip ettiğini düşünmek imkânsızdır, çünkü kesinlik tam da devrimci değişimin karşıtı olan şeydir.

Çabamız şeyleşmenin karşısında ve dolayısıyla kesinliğin karşısında olan bir çabadır.

Ancak bu şekilde algılayarak en azından bir soru olarak devrim düşüncesine geri döneriz; Don Kişot’un dünyanın büyük değişimi adına üzerinde dört nala gittiği ağlanacak halde ki Rosinante’ye dönmekten iyidir.

Kaynak:İktidar olmadan dünyayı değiştirmek/John Holloway/İletişim yn.