Yürüyene kadar koşsaydık seninle...

Seçilmeyen şarkımla uslandıracağım kendimi... Öğreneceğim çok şey var diyerek... Öyle denir miydi?
Hani koşarmışım ben yürümeden ?? Apaçık belliydi diyelim, şimdi bir kez daha usulca anlayalım herşeyi.

Yürüyene kadar koşsaydık seninle?..

Bir düşle karışık rüya vardır... İşte o zaman günün güzeline teşvik edilirsin... Uyanmanın en güzel sesi anneden... Böyle duyguların içinde işte tüm sevdiklerin yaşamalı.
Tarifi nasıl olmalıdır ki?... Herkez kendine göre birşeyler yaşamalı.
Hisler nasıl baskülden geçirilmeli?
Peki kararsızlıklar?

Ama ölçemedim seni böyle doğru doğru... Sadece " kaç kilo olabilirim? " diye sorduğunda; " 85 kadar..." diyebildim...
Sitemli ama geçiciydi aradaki mutsuz sözlerim... Özür dileyemem duyurmadım ki ağzım - dilim... Şimdi bir tebessümümsün.
Geldiğim gibi ben de gitmek istedim. Her gelişte eze eze dindirdim. Koyu bencil olmama izin vermediğin seni, düşünüyorum...

Seni düşünüyorum yine de...
Seni hareketsiz bırakan bir yer vardı ya o hep içine belirirdi ' gitmek istiyorum' diye...
Gelmene bile gerek yok artık, bana bile yetecek mutsuz duruşlarım... Orada, her gittikçe mutsuz dolu adımlarım... Sadece bir masam vardı, bir sandalye ve tek göz dolabım...
Apansızdı hayallerin, apansız kalakaldım bilmediklerinle... Kötü dakikalar çok oldu ama "En" heveslendiren bir kuş kaldı bana, gidişinden sonra... Bazen kızdırıyor beni senden daha daha cesaretle...
Bunu burada başlıklasam ne olur ki sanki?
O!...
Bu!...
Şu ol kal kalemimde...
Peki tamam!
Sen değilsen, ya kim?
Bir sis aklım vardı, her nefesinde üfledi mi diyelim?.. Ya da ???

" İç çekiş heyecanla gülümsedi,
Aynıydı yol ama bugün farklı kaldırım,
Koşar adım dilinde uydurma şiir,
Bugün sanki Batı dan doğdu güneş...

Süpriz tanıdık bir el sıcaklığı,
Şüpheden öte mutluluktu,
gözleri buluttu...

Ayak ucuma damlarken,
Dudak inadına gülümserken,
Gözyaşının yere çarpma sesini duydum...

Ama sebepli karşılaşma,
Çare bizdendi sebepsiz. "

Hilal YILDIZ