Yuva hayvanlar içindir.

Geçmiş dönemlerde ev, sosyalleşilen bir mekandı. Çevreye açık, saygınlığı olan, toplumun içinde ve onun bir parçası, aynı zamanda da  kişiye özel bir alandı.

Geniş ailelerden çekirdek aileye geçiş, ailenin, çevresi ile olan ilişkisini  değiştirdi.   Bu, şehirleşmenin doğal bir sonucuydu elbette. Şehirlerdeki yaşam koşulları ve popüler kültürün empoze ettiği mükemmel yaşam hedefi, sadece, kişi olarak nasıl yaşayacağımızı değil, aile kurduğumuzda da nasıl mutlu olacağımızı   bize söyledi ve zamanla "yuva kurma" idealize edildi.

İlk etapta "yuva kurma" kavramı sıcak gelebilir. Ama, bence, "yuva" hayvanlar içindir. Bilinçaltımıza yüklendiği gibi pek de masum değildir. Çevresiyle iletişimi kopmuş bireylerin, aile olduktan sonra da kendi kovuklarında yaşamaya, çevresiyle ilişki kurmadan, akşam olunca sıcak ve güvenli mekanlarına çekilmelerini teşvik eder bir anlamı var.  Tıpkı bir köstebek gibi yuvalarına çekiliyor artık insanoğlu.

Yani günümüzde yüklediğimiz mana itibariyle yuva tabirini pek sevmiyorum. Yuva topluma kapalıdır , iki üç kişilik bencilliktir.  Ev kavramı daha bir yakışıyor insanoğluna; ev çevreye açıktır, hem  toplumun içinde hem de dışındadır.