- Kategori
- Aşk - Evlilik
Yuvadan bir kuş daha uçurduk...
Çocuklar yuvalarımızın neş'e kaynağıdır...
Nasıl da heyecanla beklemiştik dünyaya gelişlerini...
Bebek kokuları sarmıştı odalarımızı...
Yürümeye başlamaları;söyledikleri ilk sözcükler;gözlerimizin içine bakıp sevgiyle kıkırdamaları dünyaya bedeldi.
İlk okula başlayışları,getirdikleri ilk karneler;takdirler;teşekkürler...
Kazandıkları veya kaybettikleri sınavlar;mezuniyet geceleri;sevinçleri,hüzünleri ve yıllarca paylaştıklarınız !..
Kızlarınız,oğullarınız ve torunlarınız...Yaşama renk veren unsurlar...
Çocuksuz yuvalar,boş kalmış luna-parklara benzer...Sessiz ,renksiz ve rayihasızdır...
Horoz şekeri ve pamuk şekeri satanlar, parklarda çocukları beklerler...
Okul bahçeleri çocuk sesleri olmadan nasıl da anlamsızdır...
Bir yaz gecesi uçurmuştuk ilk güvercinimizi...Sonra yeni güvercinlerle döndüler...Cıvıl cıvıl torunlar...
Yine sıcak bir Ağustos gecesi yeni güvercinler uçurduk gökyüzüne...İstanbul semalarına...
Bir zamanlar çocuk şakımalarıyla dolan odalarımız biraz sessiz şimdilik...
Yeni torunlar gelene dek sabırla bekleriz artık...
Oğlum Tunç evlendi; muradına erdi...
Bir zamanlar kağıttan uçaklar uçuruyordu;şimdi çelikten dev uçaklar...
Mutlulukları uçtukları semalar kadar sonsuz;sevinçleri yıldızlar kadar parlak ve coşkulu olsun...
Tanrım, onlara ve tüm gençlere yardımcı olsun...
Darısı tüm sevenlerin başına...
*****
Not: Oğlumun düğününü kutlayan telgraflarıyla;çiçekleriyle ve mesajlarıyla mutluluğumuzu paylaşan tüm dostlarımıza sonsuz teşekkürler...