Yuvaya başlama yaşı ve aklımdakiler

Hissediyorum.

2,5 yaşa yaklaşan oğluma evde yetmiyoruz artık.

Ne kadar alternatif oyun seçenekleri oluşturmaya gayret etsem, ben olmadığım zaman evdeki diğer iletişiminde olduğu kişileri de sürece dahil etmeye çalışşsam da, gün sonunda artık ona yetmediğimizi düşünüyorum.

Kendini oyalamak, kendi kendine oyun kurmak vs. herkesin olduğu gibi benim de temennim ama bir yere kadar işe yarıyor. Onun daha çok çocuklarla olması, öğrenim sürecine bir de bu açıdan başlaması lazım. Oyun grubu olarak haftada 1 gün Cumartesi günleri Psikolog destekli oyun grubuna katılmaya devam edeceğiz. Haziran ayında sona erecek. Yazın bir şekilde tatil, yazlık modu ile deniz güneş ve kum bizi oyalar. Ama Eylül ayında yarım günlü , evime yakın bir oyun grubu/ anaokuluna vermeye niyetliyim.

Öte yandan ,ona bir mekan arayışında iken, kendim de nefes almak istediğimi dürüstçe ifade ediyorum, bundan da gocunmuyorum. Bir tarafım annelik kaygısı ile şunu sorguluyor : " Herşey güzel de, peki pedagojik açıdan acaba hazır mıyız ? " " Severek gidecek mi ? " , " İhtiyaçlarını karşılayacağım diye istemediği bir kavrama iter miyim onu ? "

Malum ülke gündeminde 4+4+4 bile haraketle tartışılırken insan ister istemez kendi seçimlerini de 2 kere daha düşünmeye mecbur oluyor. Kafamdaki kurguda eksiklikler olursa diye bir uzman görüşü almak istedim ve Psikolog Iraz Toros'a sordum :

Acaba 3 yaşa yaklaşırken ( Eylül'de 33-34 ay olacak ) yarım günlü başlama için hazır olur muyuz ? Yuvaya hazır olmanın belirtileri nedir ?

" Yuvaya hazır olmak aslında her çocuga özel bir durum oldugu için genel geçer bir "belirtiler listesi" yoktur :)

Akran iletişimi bebeklik döneminden itibaren başlar, yuvaya gitmek ise aileden bagımsız sosyal ilişkilerin ilk adımıdır, bu sebeple sadece çocuk degil ebeveynlerin de hazır oluşlukları çok önemlidir. 36 ay ve sonrası ise ebeveynlerden bagımsız ilk sosyal denemelerin yapilmasi için elverişlidir. 36 ay öncesinde ebeveyn eşlikli ya da sınırlı zamanlarda (2-3 saat) ayrı kalarak çocuklar ilk sosyal ilişkilerini deneyimleyebilirler. Oryantasyon dönemi dediğimiz alıştırma sürecinde ve öncesinde ebeveynlerin tutumu çok önemlidir. Öncesinde ebeveynler kurumla bir güven ilişkisi kurmuş olmalı ve onlardan gelecek öneriler konusunda işbirlikçi bir tutum sergilemelidir. Çocuk için olduğu kadar ebeveyn için de bu bir "ilk ayrılık" tır. Bu yoğun duyguyu "kaygı" olarak çocuğa geçirmek oryantasyonu oldukça güçleştirecektir. Oryantasyon döneminin uzunluğu çocuktan çocuğa değişmektedir ve bu noktada da kurumla, öğretmenle ve varsa okul psikologuyla iletişim halinde olmak çok önemlidir.

Başarısız bir yuvaya başlatma girişimi en az çocuk kadar ebeveynler için de sarsıcı bir deneyimdir, bu süreçte suçluluk, pişmanlık ve kızgınlık gibi negatif pek çok duyguyu aynı anda yaşayabilirler. Tekrar bir yuvaya gitme girişimi için beklenmesi gereken süreden daha önemli olan bir sonraki yuvanın çok iyi araştırılmasıdır ve ebevenylerin tüm soru işaretlerine yanıtlar bulmuş, çocuğun kendini güvende hissedecegini düşündüren bir kurumla temas etmiş olmasıdır."

diye yanıtladı beni.

Sanırım yaza kadar evimize yakın, felsefesi bana uygun, yarım gün/ tam gün seçenekleri olan anaokullarını - oyun gruplarını araştırmaya devam edeceğim. Bana yakın olması ilk 3 ana kriterim içinde, zira 2-3 saat için onu uzak bir mekana , servisle yollayamam. Çocuklara saygı duyulduğu, itilip çekilmediği, aktivite yapıyoruz diye dayatmacı olunmadığı, sınıf sayısının kalabalık olmadığı, bu yaş çocuklarının esas ihtiyaçlarının oyun olduğunu benimsemiş bir mekan niyetindeyim. Eğitmenlerin tutumları, yuvadaki koşullar da çok çok önemli.

Ne kadar doğru bir söz :" Çocuğun varsa yapılacaklar, sorumluluklar hiç bitmiyor. Bir bitiyor, öbürü başlıyor"

Beraber büyümeye devam...

Sena Baran

www.dorikus.com