Yüz gram sevgiyle...

Söyle bana, hiç korkmana

Gerek yok, rahat ol

Bilmem hangi gecenin yolcususun

Nerelisin,

Kimlerden neyin nesisin, haydi

Bir şehir çiz gözlerine

Anlatsın aşkı sevdayı gündüz gece

Yalnızca düşmesin

Göz kapaklarından “sessizlik”

Çaresizlik…

***

Beni dikkate bile alma

Unut!

Adımı, sanımı sıfatımı arıyorum

Hayali bakışlarda

Kaç yaprağıma basıldı

Kaç dalıma vuruldu “kırıldım”

Bilmiyorum,

Öyle ağırım ki tutunsam kendime

En ince “sensizlikte”

Kopuyor kolum kanadım…

***  

Bazen “yalnızlık” öyle yapışıyor ki

Üzerime

Ne yapsam çıkmıyor üzerimden…

Deli yüreğim

Ben sana şiir yazarken kaldırımlara

O adını tırnaklarıyla kazıyor

Sırtımın tam ortasına

Ben susuyorum

O sana övgüler diziyor an be an,

Bıkmadan usanmadan…

***  

Bazen gözlerin öyle yapışıyor ki

Üzerime

Heyecanla bakıyorum gündüz gece

Islak dudaklarına  

Ne ölüm aklıma geliyor ne

Açlık ne susuzluk

Yıkıyor bir tek kara haberler

Saklıyorum

Daha ne kadar saklayacağımı

Bilmeden “yokluğunu”

***   

Şişe de durduğu gibi durmuyor

Şarap

Bardaktan fırlıyor “hüzün”

Sömürüyor

Baktığım tüm aynalar

Bazen de

Öylesine mutlu oluyorum ki

Yüz gram sevgiyle…

Yürüdükçe

Arkamdan gelen deli gibi…

***

Şimdi söyle bana ey sevgili

Kaç şehir

Kaç nehir kaç deniz

Kaç ülke

Toplar müzmin yalnızlığımı

Kaç tabip yazar dilaltı

Sevgi haplarını…

Hala bekliyorum “yüz gram sevgiyle”

Bazen davetsiz misafir gibi

Bazen de

Kum saatinde Tanrı misafiri…

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 09.12.2015 21.30