Yüzümüz kaldı

uyuyan bir kentin silüetinde

gülüşünü parıldar gördüm

dudaklarında sokak lambaları vardı

umutsuzluk çay bardağı gibi belimi incelttiğinde

kavramak için çaresizliğimi kolayca

gözlerin ışıklarını kapadı

elimi uzattığım yolculuklara

yüzümüz kaldı yağmurdan kaldırımlarda

ayak sesleri ıslak, gülümsemeler gizli

zamanın kucağına atılmış sevgiler

hiçliğin dehlizinde beklerken

katillerini

yağmurdan kaldırımların masum çocukları

mendil açarken bulutlara

dilendikleri şey

yağmur gibi;

bir aşk

sonbahar 2003