Yüzünde ayna kırıkları

bir gölgeyle
sevişirken bulmuşlar
bu duvar dibinde
mehtaba dağılmış
cellat giren kapılarında
istanbulun
onu kaldırımlarından
toplamışlar

nergis akşamları
güneş dağıtıyorlar
karanlığa
kedere ağdalı
gül yaprağı
iyi gelir
sevincine sırça
köşk kapıları
bir rüya çıkarıyor
yaşadığından
sanki yüzünde
ayna kırıkları

yakınlığı duyulmamış
hiçbirşeye
camları martılı
kapısı akasyalı
yağmurlara
büyürdü eskiden
çabuk ayrılan
kızlara denk
gelmiş
her gece uykusuz
yaşamaya vakti yok

her yerde yadırganır
en çirkin elleriyle
gecenin
simsiyah camlarına
saat yalnızlığa çalıyor

aynalarda bırakmış
kullanılmış yüzünü
resimlerde kaybolmuş
başka bir hayata
böyle başlamış

Mehmet Özgür Ersan Kuzguncuk 04.02.2014