Yüzünü yüzlerce....

Tezer Özlü öylece duruyor orda: "Öfke içinde büyüyoruz."

Bir kez daha korkuyor muyum?

Geçenlerde onun dünyasındaydım; hangi kitaptı o?

"Çok sevmeyen, çok sevişmeyen birinin insancıl bile olabileceğine inanmıyorum."

Araya, aramıza Freud girdi: "Mutluluğun önündeki iki engel iş ve aşk."

Bıraktım onu. Camdan çırılçıplak atladı aşağıya. Bize karşı değil. Çocukluğuna karşı. Değişmeyen her şeye, ölmeyen herkese karşı atladı.

Öldük mü?

Tezer Özlü okunacak. Daha sıkı okunacak. Bakalım zaman, ne zaman?

Yüzünü yüzünden çekiyor,
gördüm, hem de
kaç defa,
yüzünü yüzlerce...

Gitti. Yaza yaza gitti. Gittik ardından yaza yaza.

Freud: "Histerikler geçmiş adına acı çeker."

1. Not: Yemin ediyor, üşüyen bir bardak çay gibi, Emre Gürcan Varlık'ta, bir bardak soğuyan çay gibi öpüşüyor.

2. Not:

Tezer Özlü
nasıl da beni
belirliyor,
farkındayım,
hayır değilim
çocukluğun,
atıyorum;
dönüyor
çarpıyor
kırıyor.

Ş.Y.