Zaman kaybı?!

Başlangıç önemli, hikaye nereden başlamıştı?

Bu defa mekanlara bakmıyoruz, direk söylemlerdeyiz, sözde. Hareketler gözlenecek, mimikler yakından takip edilecek, bunların hepsi söze dahildir; ortada bir beden var! 

Fransa! Gidiyorum geliyorum, kendi hayatımın içinde dört dönüyorum; ne yapıyorum? Zaman dolduruyorum.

Kafayı BENle bozmuşum! Ben belki de belirli bir yaştan sonra bozulmuşum. Tedavi? Yatarak mı ayakta mı, yoksa....Bozuluyorum tepkime tepki verenlere, sayıları da az değil; ha, ben de az değilim hani, bu yaşımda; şurda doksana ne kalmış, ne?

"Bazen çok sıkıcı olabiliyorsun."

Bunu herkes herkese söyleyebilir, ezber laf! Hem ne demek bazen, ne demek sıkıcı olmak; sen, ben, biz, onlar; sıkıcı sıkıcı sıkıc!...Nefes almak istiyorum, nefes! 

"Hayatın karanlık ve umutsuz taraflarını görüyorsun."

Sanki bütün aydınlığı ben gölgeledim, hah! Umut, o umut hangi dağın zirvesinde kahkahalar atıyor ha, hangi dağ! Bizim gerçeğimiz bu; karanlık ve umutsuzluk! Sen şarkılarını söyle, o an, anlık gülümse, hepsi boş!

"Mutluluğa yeteneği yok."

Kimin var ki! Gel yemek yiyelim, hayata geri dönelim, ha! Huzur, bulmuşken, söylemeden.....benim istediğim huzur, o huzur nerede o; o sessizlik....

"İnsanla kavga etmemeli."

Hayat bu değilse, peki hayat ne? En iyisi zamanı kaybetmeden zamanımıza geri dönelim, yoksa iyice kaybolacağız bizde.

Evet, bu bir zaman kaybı.

Not: Floride'den süzülerek yazılmıştır.

Ş.Y.