ZAMAN VE BİZ

İçinde bulunduğumuz durumlar zamanla olan ilişkimizi de belirliyor sanki. Hep sürmesini istediğimiz, hiç bitmesini istemediğimiz mutlu anlarımızda zamanın geçmesini istemeyiz. İstemeyiz ama mutluluktan zamanı unuttuğumuzdan dolayı nasıl uçup gittiğini anlamayız bile. Bize acı veren, sıkıntı veren , mutsuzluk veren durumlarda da zamanın bir an önce gelip geçmesini ve bizleri bu kötü durumlardan kurtarmasını bekleriz. Bekleriz beklemesine de böyle durumlarda zaman geçmez bir türlü. Zamanı unutmak şöyle dursun, yaşantımızın her zerresinde zamanı hatırlarız. Hatta zamanla iç içe yaşarız demek daha doğru olur.

Zamanın bizden habersiz uçup gitmesi bizim mutluluğumuz; neredeyse üzerimize yapışıp, bir adım bile atmamızı engellemeye çalışması ise mutsuzluğumuz anlamına geliyor. İnsanlarla olan ilişkilerimizde de aynı değil midir? Sevdiğimiz dostlarımızla hep birlikte olmak isteriz. Kalkıp gitmesinler diye ne ikramlar yaparız. Sevmediklerimizin de kalkmasını istedikçe, oturdukça otururlar ya da bize öyle gelir.

Bütün bunlara bakarak zamanın hiç de öyle insan dostu bir kavram ya da artık neyse bir olgu olduğunu söylemek mümkün görünmüyor. Çünkü zaman demek hapislik demek; zaman demek hastane demek; zaman demek yalnızlık demek, özlem demek, parasızlık demek, acı demek, çaresizlik demek. Bütün bunlar varken kene gibi yapışıyor sırtımıza zaman. Gücümüz yetmiyor zamanı sırtlamaya tek başımıza. Sevmediklerimizden yüz buluyor, yalnızlığımızdan, mutsuzluğumuzdan güç buluyor ve ezdikçe eziyor bizi zaman.

Duvarda asılı saat, akrep ve yelkovan dakikliğinden şaşmadan işleyip dururken her şeyden habersiz; bizim için ya iple çekilen bir sürüngen ya da pencereden uçup giden bir kuştur zaman.

Zaman mutlak mıdır yoksa insanların durumlarına göre mi değişir bilinmez ama, bilinen tek şey vardır ki insanlar ele ele verdikçe geçiyor zaman. Yalnızlıklar paylaşılırken, hastalar ziyaret edilirken, dostluklar pekiştirilirken, yaşam paylaşılırken iniyor sırtımızdan zaman.

İnsanlar yakınlaşırken uzaklaşıyor zaman ve bizler mutlu oldukça uçup gidiyor hızla ardına bile bakmadan!