Zaman...

Zaman senden şikayetciyim her zaman...

Baktım ki geriye seninle ne çok zaman geçirmişiz... En tatlı olaylara imza atmışız birlikte... En acı kayıbıma ortak olmuşsun... Yanımdan hiç ayrılmamışsın, ayrılmayı bırak hep kovalamışsın beni... Ben bilmeden kaçtıkca... Dur dur biraz dinleneyim... İzin ver arkama dönüp bakıyım... Geride neleri bırakmışım sana... Neleri almışsın benden ileriye götürmek için ve neleri kazandırmışsın bana izin ver düşüneyim...

Bir kere dünya tatlısı bir varlığı kazandırmışsın bana... Anne olmanın inceliğini öğretmişsin kendince ya da olamamanın... Ama bir karşılığı olmuş bunları verirken bana... Hiç yanında olmama izin vermeden... İlk anne - baba deyişini ilk ben duymadan... Yuvadayken öğrenmiş bir ablanın kucağında... İşten geldikten sonra almaya gittiğimde duydum... Kendi evimin değil bir çocuk yuvasının sıcaklığında... Yürürken de göremedim... Gene bir akşam geç bir vakitte hoş bir süprizle öğrendim yürüdüğünü... Zaman ara sıra güzel bir süprizin olmuş bana...

Geçmiyecek sandığım günleri öyle çabuk geçirdin ki tek burda çok yardımcı oldun bana... İlkokula başladığı günü hatırladım... Ağlamamam gerek benim değil mi ? diye sorduğunu ve neden dediğimi hatırlıyorum acı cevabıyla... Şimdi birazdan işe gidiceksin, ağlarsam hangi sıcak kol sarıcak ağlama bir tanem diyecek hala kulaklarımda... Öğretmenin yanımıza gelip, konuşmalarımıza şahit olduğunu söylerek gülümseyişi Ben içten ben demesini unutumamam hayatımda...

Hayat böyleydi nasıl anlatabilirdim çalışmam gerektiğini sana... Bir akşam yorgun geldim, gördüm ki derslerin hala bitmemiş... Kızdım... 6 Yaşında dedin ki bana... ANNE olduğunu dersim olduğun zaman mı hatırladın? O an o an aldın yüreğimin yarısını zaman hep bir ezilik çeşmesi açtın içimde küçük ama gürül gürül akan... Anlatım gene anlayabileceğin bir dille biraz da sana atarak suçu zamanla anlarsın diye...

Söz verdim yanında daha fazla olacağım diye kendime...

Canım; Şimdi kocaman bir yürek oldun yüreğimde senile ağlayan, seninle gülen... Bi tanem şimdi zamanın ne çabuk akıp geçtiğini senin çocukluk hallerine bakıpta şimdi halinle kıyasladığımda anlıyorum...

Koskaca bir 13 yıl paylaştık seninle... Sevinçle, mutlulukla, sevgiyle herşeyin cevabı oldun hayatımda... Soru işaretlerimi sildim yanında... Büyüdün... Büyüttünbe beni tatlım... Doğum günlerini ayrı bir sevinçle beklerdin aylar öncesinden isteklerini sıralardın... Bekliyordum... Ne bir ses ne bir ima sende... Ben sordum bu sefer... Güldün sen gülerken ben ağladım annem... Annesinin goncası...Hiç bir şey istemiyorum dedin... Tek istediğim gül yüzünden gülücükler eksilmesin biliyorum ne istersem yaparsın, ne istersem alırım demiştin ya... Biliyorum yaparsında alırsında... Bana kendi mutluluğunu al annem dedin ya... Ah be zaman kızımıda ortak ettin ya bu oyuna pes...

Anneciğim o kadar çok şey paylaşıyormuşuz ki ... Ben paylaşamadığımı düşünürdüm... Paylaşmak sadece yanında olmak değilmiş... Çoğu zaman yanımda olamadın ama... Sevgini paylaştın belki de hiç bir yerde bulamayacağım, istesemde satın alamayacağım...

Ben kendimi yeni yeni büyüyor olgunlaşıyor derken canım çoktan büyümüşte annesine hayat dersi vermeye başlamış bile... Kendimle gurur duydum zaman... En büyük armağını sunmuş bana... İkimizde hatta üçümüz bir sınavdan geçmişiz... Almışız takdirini bundan daha büyük kazanç mı olur hayatta...

Kayıp kayıp yok mu hayatımda var... Hiç birzaman unutamayacağım yaşadıkça içimde taşıyacağım, anarken kah güldüğüm, kah ağladığım zaman... Kızıyorum her şeyi çok çabuk yaşattığın için... Öyle çabuk aldın ki benden kızımın büyüdüğünü nasıl tam yaşayamadıysambeni kovalamaktan... Annemi de aldın 10 gün içinde... 10 gün fırsat verdin bana dolu dolu ne acelen vardı be zaman....

Bir baktım hasta bir çarşamba hastanede, sonra ki perşembe evde... Yanındaydım senden değildi iznim sayılı günde çabuk geçti sayende... Bitti... Pazartesi başladım... Akşam gelmesin çok yoruldu demişsin...Benim için boşver canı zaten zaman kovalıyordu... Olsaydım keşke... Salı günü açtım sordum sessiz bir aradım ki ağlıyor herkes bensiz... Yanında bile olamadım... Ne iyi bir anne... Ne iyi bir evlat gibi...

Ahh! be zaman sana şikayetim hep bundan...

Şimdi bir sevgi denizinin içine attım kendimi... Zaman ben ayırdım sevdiklerimi ve sevmediklerimi... Anladım ki hayat çok kısa sevdiklerimize zaman az... Fazlalıkları çıkardım ağır gelen herşeyi attım zamandan...

Ve dedim ki ben bir sevgi denizindeyim zaten... Kıyılarında yüzerken açıldım ve artık dedim ki benilme yüzen, yüzebilen gelsin boğulmaktan korkmayan, boğmayan yanımda olsun...

Sevgilerim baki gene kıyıdakilere el salladım zaman zaman... Ve dostlarım sevdiklerim benilme birlikte sevgi denizinin ortasında şu an...

Sevgide sınır tanımayanlar bende böyle oluştu... Diğer geçen zamanlara değinmiyorum bile... Beş aşağı on yukarı aynı herkesle... Hep koşturuyor peşimizde... Sevmeyi seviyorum kimi sevmişsem şu zamanda hep derin izleri var bende... Zaman sen bu izleri silemiyorsun... Silmenide istemiyorum... Her iz beni bir başka yola çıkardı...Zaman kaybettiğimi sanma sevmek gibi bir anahtarım var... Şifreleri bende...

Tek kalmışlığım 80 kadar yolu varsa ömrümün yarısında bunları dile getirmişliğim... Benim pişmanlığım sevdiklerimle paylaşamadığım zamanlar... Benim keşkelerim yaşayamadığım zamanların doyasıya özlemi...

Seviyorum özlüyorum diye söylemekte geç kaldığım anlarım... Sevmelere, sevmeyenlere, özlemlere, özlemeyenlere isyanım... Bundan istiyorum ki pişmanlıkla geçmesin kimsede zaman...

Şimdi korkmuyorum zaman bütün sevgileri, özlemleri paylaşmaya hazırım şimdi... Her an her ZAMAN...

Şimdi zamana ve kendime, canımdan çok sevdiğim kızama, olmasa bile benimle olduğunu hissettiğim anneme... Bir özür yazısıdır... Paylaşımlarında fazla olamadığım için... Sevgilerimi daha fazla dile getiremediğim için... Günde 10 kere söylüyorsam neden 15 kere SENİ SEVİYORUM diyemediğim için... Annemi ve kayınpederimi kaybettiğim zamanda ki boşluğumda seninle yeteri kadar ilgilenemediğim için... Yanındayken, yanında duramadığım için... Canım yavrum seni çoğu zamanlarda kendimden ve senden mahrum ettiğim için çok üzgünüm... Sana ne verebilirim diye düşünürken bu özel gününde bu yazıyı armağan ediyorum... Bazen ne diyorsun annelerde hata yapabilir... HAKLISIN...