Zaman

Çok zaman geçti... Yürüdük, büyüdük... Zamana yetişemedik. Yorulduk değil mi?

Herşeyi denedik. Topla tüfekle savaştık. Ama olmadı. Yakalayamadık zamanı. Hep bişey eksik kaldı yaşanan anlardan sandık... Hep yanıldık

Gerçeği ararken kaybolduk kendi sınırlarımızda. Yüzdük yüzdük kuyruğa geldik.
Hep biz dedik, hep ben dedik. Kendimiz vurduk, kendimiz duymadık... Kendimiz söyledik, biz dinlemedik.
Can ve başla yıllarca savaştık hayatta kalabilmek için... Bir şeyler var edebilmek için...
Soy ürettik, nesiller yarattık... Evrim geçirdik koşa koşa buralara geldik...
Bu yolda bir son yok mu? Bilmek istedik. Bizden gizlendiğine inandığımız gerçekleri duymak için bekledik, bekledik... Yeni açılmış gözlerle etrafımıza büyülenerek bakmışken... Tanıdığımız, sevdiğimiz şu dünyaya neler ettik.

Çevremize yansılanmış olan herşey, bizim halimizi bize gösterir. Şimdi kim kaldıracak bu çöpleri? Kim çekecek kürekleri? Hem bu kadar yorulmuşken... Hı, kim? Kimmiş bu?

Evet; ne kadar yorgun olursan ol, o çöpleri kaldıracak, kürekleri çekecek olan sensin. O sensin!
Attığın her adımı, yaşadığın her anı kirletmeden geç
Çünkü dönerkende aynı yolu yürüyeceksin...

ve "Merhaba" diyeceksin yeniden, belki..
Kimbilir...