Zaman

Seninle her şeyimiz. Sana bakıyoruz. İki dilim arasında. Adına zaman diyoruz. Telaşlarımız sen. Koşturmalarımız sen. Gecikmelerim yine sen. Seninle her şeyimiz. Yelkovan ve akrep ile ayırt ediyoruz. Adına saat diyoruz. En sevdiklerimize seninle yetişmeye çalışıyoruz. Sen hiç aldırmıyorsun, günün telaşına. Hep aynı nokta da ilerliyorsun. Akıp giden bir noktasın. Sana baktıkça yaşlandığımı hissediyorum. Sen olmadan da hayat sürer diyorum. Ama yine de sensiz olmuyor. Bir sevgilinin düşleri gibisin. Sanki biri olmadan, diğeri olmuyor. Seninle her şeyimiz. Şimdi sana bakıyorum da onca zamanım boşa gitmiş. Bir an geriye almak istedim seni. O eski çocukluk yıllarıma dönmek ne hoş olurdu. Bu karmaşıklığı hem yaşamazdım içimde. Görüyorum ki hiç aldırmıyorsun ve sen yine aynısın. Hayatına nereden başlasan, oradan devam ediyorsun. Saymıyorsun, benim gibi. Hem günün telaşı da yok. Benim gibi yarını düşünmüyorsun. Neyse sen devam et zaman. Zaten seninle her şeyimiz. Söze ne gerek var. Adın yeter.