- Kategori
- Şiir
- Okunma Sayısı
- 28
Zamana Arzuhâl

Annemin gözleri gibi bakardınız hep
öyle yeşil bahçeler gibiydiniz siz
sararmış, solmuş şimdi benziniz
umudun, dökülen saçlarında elleriniz
mevsimler, tebessümdü hep dudağınızda
gün ışığı sürerdi akşamlarınızda
karanfil kokulu sabahlarınızla
uzak iklimlerden çıkıp ne ara geldiniz
ey zaman, ey düş
siz ki artık, gözleri gümüş
sinemde geçmiş, tutuşmuş / yanmış
bu susuzluğu dudağıma siz mi koydunuz
meçhul istikamete mi artık yolumuz
yağmur kaçağı saçlarım / eylül ıslakmış
ne beklerdim / elimde ne kalmış
soluğunu, içre deviren şehvetli bir ayyaşmış
beyazın yansısı, neden sizde böyle siyahlaşmış
gamlı âhenginizde, sesler tekdüze
toplayın alın, bütün kırık sözlerimi içinize
aşımından, hükmü kalmadıysa bile
bilin / görün nelerim kaldı sizde
gün ışığı, akşamlarda kilitli
silinmiş, kumdan kalelerimin izleri
çekin üzerimden, sarı yapraklarınızın acı çiyini
büyüyor yıkıntılarım git gide…
devrilip duruyorlar üstüme üstüme
nasıl aldandım / kandım, ben böyle size
yıktınız, vîrân eylediniz gönlümü siz
anladım
içimdeki ıssızlığa değen
soluk kandilinizdeki isiniz
son sedânız/son hayalâtınız imiş
9 Temmuz 2009
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Bu güzel şiirini okuyunca eski bir şiirimden aklımda kalan:dur zaman dur zaman yeter çiğnediğin gönül çiçeklerim/ya bırak kalayım sen git istediğin kadar/dolun gönlüme dolun eski şarkılark/beni de beni de alın hatıralar
Kerim Korkut 02.09.2018 12:17